ਸੰ. ਭਯ. ਨਾਮ/n. ਭੈ. ਡਰ. ਖ਼ੌਫ਼. “ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ.” (ਜਪੁ)^{1563} 2. ਸੰ. ਭ੍ਰਮਣ. ਭਉਣਾ. “ਭਉਕਿ ਮਰਹਿ ਭਉ ਭਉ ਭਉਹਾਰਾ.” (ਮਾਰੂ ਸੋਲਹੇ ਮਃ ੧) ਭਉਂਕਕੇ ਭ੍ਰਮਦਾ ਹੋਇਆ (ਚੌਰਾਸੀ ਦੇ ਗੇੜ ਵਿੱਚ) ਭੈਭੀਤ ਹੋਇਆ ਮਰਦਾ ਹੈ। 3. ਸੰ. ਭਵ. ਜਨਮ. ਭਾਵ- ਆਵਾਗਮਨ (ਗੌਣ). “ਭਉਖੰਡਨੁ ਦੁਖਭੰਜਨੋ.” (ਗਉ ਮਃ ੫) “ਡਰੁ ਭ੍ਰਮੁ ਭਉ ਦੂਰਿ ਕਰਿ.” (ਮਃ ੪ ਵਾਰ ਸ੍ਰੀ) ਦੇਖੋ- ਭਰਮਭਉ। 4. ਭਵਜਲ (ਸੰਸਾਰਸਾਗਰ) ਦਾ ਸੰਖੇਪ. “ਭਉ ਦੁਤਰ ਤਾਰ.” (ਗਉ ਮਃ ੪) “ਹਰਿ ਜਪਿ ਭਉਬਿਖਮ ਤਰ.” (ਮਃ ੪ ਵਾਰ ਸ੍ਰੀ) 5. ਸੰ. ਭਾਗ. ਹਿੱਸਾ. “ਇਕੁ ਭਉ ਲਥੀ ਨਾਤਿਆ, ਦੁਇ ਭਾ ਚੜੀਅਸੁ ਹੋਰ.” (ਮਃ ੧ ਵਾਰ ਸੂਹੀ).

Footnotes:
^{1563} ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਸੰਬੰਧੀ ਸ੍ਵਾਮੀ ਹਰਿਪ੍ਰਸਾਦ ਜੀ ਦਾ ਲੇਖ “ਜਪ ਸੰਹਿਤਾ” ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਨ ਲਾਯਕ ਹੈ. “ਜੈਸੇ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਗੁਰੁਮੰਤ੍ਰ ਮੇ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਭਾਸ਼ਾ ਕੇ ਭਯ ਸ਼ਬਦ ਕੇ ਸ੍‌ਥਾਨਮੇ ਅਪਨੇ ਸਮਯ ਕੀ ਪ੍ਰਾਂਤਿਕ ਭਾਸ਼ਾ ਕੇ ਭਉ ਸ਼ਬਦ ਕਾ ਉੱਚਾਰਣ ਕਿਯਾ ਹੈ, ਵੈਸੇ ਅਤ੍ਰਿ ਰਿਸ਼ਿ ਨੇ ਰਿਗ ਵੇਦ ਕੇ ਪਾਂਚਵੇਂ ਮੰਡਲ ਮੇ ਦ੍ਵਾਰ ਸ਼ਬਦ ਕੇ ਸ੍‌ਥਾਨਮੇ ਬਾਰ ਸ਼ਬਦ ਕਾ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕਿਯਾ ਹੈ. ਦੇਖੋ- ਰਿਗ ੫। ੮੫। ੩। ਅਬ ਯਦਿ ਕੋਈ ਯਹ ਕਹੇ ਕਿ ਯਦਿ ਅਤ੍ਰਿ ਰਿਸ਼ਿ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਪੜ੍ਹਾ ਹੋਤਾ ਤੋ ਦ੍ਵਾਰ ਕੇ ੍ਸ੍‌ਥਾਨਮੇ ਬਾਰ ਉੱਚਾਰਣ ਨ ਕਰਤਾ, ਤੋ ਸਮਝਦਾਰ ਪੰਡਿਤ ਉਸੇ ਅਬੁੱਧ ਕਹੇਂਗੇ. ਸਚਮੁਚ ਏਸੇ ਹੀ ਯਦਿ ਕੋਈ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੁ ਨਾਨਕਦੇਵ ਜੀ ਕੇ ਸੰਬੰਧ ਮੇ ਯਹ ਕਹੇ ਕਿ ਯਦਿ ਵੇ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਪੜ੍ਹੇ ਹੋਤੇ ਤੋ ਭਯਕੇ ਸ੍‌ਥਾਨਮੇ ਭਉ ਉੱਚਾਰਣ ਨ ਕਰਤੇ, ਤੋ ਉਸੇ ਕ੍ਯਾ ਕਹਿਨਾ ਚਾਹੀਯੇ, ਯਹ ਸਮਝਦਾਰ ਪੰਡਿਤ ਹੀ ਜਾਨੇ, ਹਮੇ ਇਸਪਰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਕਹਿਨੇ ਕੀ ਆਵਸ਼੍ਯਕਤਾ ਨਹੀਂ.” ਉਦਾਸੀਨ ਪੰਥ ਰਤਨ ਮਹਾਤਮਾ ਹਰਿਪ੍ਰਸਾਦ ਜੀ ਨੇ ਰਿਗਵੇਦ ਦੇ ਹੋਰ ਅਨੇਕ ਸ਼ਬਦ ਦਿਖਾਏ ਹਨ, ਜੋ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਭਾਸ਼ਾ ਅਨੁਸਾਰ ਅਸ਼ੁੱਧ ਹਨ, ਜੈਸੇ- ਭੂਮ੍ਨਾ ਦੀ ਥਾਂ ਭੂਨਾ, ਭਯੰਕਰ ਦੀ ਥਾਂ ਬਕੁਰ, ਭਦ੍ਰ ਮਾਨੁਸ਼ ਦੀ ਥਾਂ ਭਲਾਨਸ, ਰੇਤਸ੍ਵੀ ਦੀ ਥਾਂ ਰੇਤੀ, ਦਾਤਵਯੰ ਦੀ ਥਾਂ ਦਾਤੰ, ਸ਼ੋਭਮਾਨਾ ਦੀ ਥਾਂ ਸ਼ੁੰਭਮਾਨਾ ਆਦਿ. ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੁ ਨਾਨਕਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਆਸਾ ਦੀ ਵਾਰ ਵਿੱਚ ਭੈ (ਭਯ) ਸ਼ਬਦ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਦਾ ਅਤੇ ਤਿਲੰਗ ਰਾਗ ਵਿੱਚ ਫ਼ਾਰਸੀ ਸ਼ਬਦ ਬਾਕ, ਤਥਾ- ਖ਼ੌਫ਼ ਦਰ ਡਰ ਆਦਿ ਅਨੇਕ ਸ਼ਬਦ ਵਰਤੇ ਹਨ.