ਇਕਿ ਕੰਦ ਮੂਲੁ ਚੁਣਿ ਖਾਹਿ ਵਣ ਖੰਡਿ ਵਾਸਾ ॥ इकि कंद मूलु चुणि खाहि वण खंडि वासा ॥ Ik kanḋ mool chuṇ kʰaahi vaṇ kʰand vaasaa. Some pick and eat fruits and roots, and live in the wilderness. ਪਉੜੀ ॥ पउड़ी ॥ Pa▫oṛee. Pauree: ਇਕਿ ਭਗਵਾ ਵੇਸੁ ਕਰਿ ਫਿਰਹਿ ਜੋਗੀ ਸੰਨਿਆਸਾ ॥ इकि भगवा वेसु करि फिरहि जोगी संनिआसा ॥ Ik bʰagvaa vés kar firėh jogee saniaasaa. Some wander around wearing saffron robes, as Yogis and Sanyaasees. ਅੰਦਰਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਬਹੁਤੁ ਛਾਦਨ ਭੋਜਨ ਕੀ ਆਸਾ ॥ अंदरि त्रिसना बहुतु छादन भोजन की आसा ॥ Anḋar ṫarisnaa bahuṫ chʰaaḋan bʰojan kee aasaa. But there is still so much desire within them-they still yearn for clothes and food. ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇ ਨ ਗਿਰਹੀ ਨ ਉਦਾਸਾ ॥ बिरथा जनमु गवाइ न गिरही न उदासा ॥ Birṫʰaa janam gavaa▫é na gir▫hee na uḋaasaa. They waste their lives uselessly; they are neither householders nor renunciates. ਜਮਕਾਲੁ ਸਿਰਹੁ ਨ ਉਤਰੈ ਤ੍ਰਿਬਿਧਿ ਮਨਸਾ ॥ जमकालु सिरहु न उतरै त्रिबिधि मनसा ॥ Jamkaal sirahu na uṫræ ṫaribaḋʰ mansaa. The Messenger of Death hangs over their heads, and they cannot escape the three-phased desire. ਗੁਰਮਤੀ ਕਾਲੁ ਨ ਆਵੈ ਨੇੜੈ ਜਾ ਹੋਵੈ ਦਾਸਨਿ ਦਾਸਾ ॥ गुरमती कालु न आवै नेड़ै जा होवै दासनि दासा ॥ Gurmaṫee kaal na aavæ néṛæ jaa hovæ ḋaasan ḋaasaa. Death does not even approach those who follow the Guru’s Teachings, and become the slaves of the Lord’s slaves. ਸਚਾ ਸਬਦੁ ਸਚੁ ਮਨਿ ਘਰ ਹੀ ਮਾਹਿ ਉਦਾਸਾ ॥ सचा सबदु सचु मनि घर ही माहि उदासा ॥ Sachaa sabaḋ sach man gʰar hee maahi uḋaasaa. The True Word of the Shabad abides in their true minds; within the home of their own inner beings, they remain detached. ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਨਿ ਆਪਣਾ ਸੇ ਆਸਾ ਤੇ ਨਿਰਾਸਾ ॥੫॥ नानक सतिगुरु सेवनि आपणा से आसा ते निरासा ॥५॥ Naanak saṫgur sévan aapṇaa sé aasaa ṫé niraasaa. ||5|| O Nanak! Those who serve their True Guru, rise from desire to desirelessness. ||5||