ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਦੁਖੁ ਸਾਗਰੁ ਹੈ ਬਿਖੁ ਦੁਤਰੁ ਤਰਿਆ ਨ ਜਾਇ ॥ माइआ मोहु दुखु सागरु है बिखु दुतरु तरिआ न जाइ ॥ Maa▫i▫aa moh ḋukʰ saagar hæ bikʰ ḋuṫar ṫari▫aa na jaa▫é. Emotional attachment to Maya is a treacherous ocean of pain and poison, which cannot be crossed. ਨਾਨਕ ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਮਨੁ ਮਾਨੀਐ ਸਾਚੇ ਸਾਚੀ ਸੋਇ ॥੩੩॥ नानक सबदि मरै मनु मानीऐ साचे साची सोइ ॥३३॥ Naanak sabaḋ maræ man maanee▫æ saaché saachee so▫é. ||33|| O Nanak! When someone dies in the Word of the Shabad, the mind is pleased and appeased. True is the reputation of those who are true. ||33|| ਮੇਰਾ ਮੇਰਾ ਕਰਦੇ ਪਚਿ ਮੁਏ ਹਉਮੈ ਕਰਤ ਵਿਹਾਇ ॥ मेरा मेरा करदे पचि मुए हउमै करत विहाइ ॥ Méraa méraa karḋé pach mu▫é ha▫umæ karaṫ vihaa▫é. Screaming, “Mine! mine!”, they rot and die; they pass their lives in egotism. ਮਨਮੁਖਾ ਉਰਵਾਰੁ ਨ ਪਾਰੁ ਹੈ ਅਧ ਵਿਚਿ ਰਹੇ ਲਪਟਾਇ ॥ मनमुखा उरवारु न पारु है अध विचि रहे लपटाइ ॥ Manmukʰaa urvaar na paar hæ aḋʰ vich rahé laptaa▫é. The self-willed Manmukhs are in limbo, neither on this side, nor the other; they are stuck in the middle. ਜੋ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਸੁ ਕਮਾਵਣਾ ਕਰਣਾ ਕਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥ जो धुरि लिखिआ सु कमावणा करणा कछू न जाइ ॥ Jo ḋʰur likʰi▫aa so kamaavaṇaa karṇaa kachʰoo na jaa▫é. They act as they are predestined; they cannot do anything else. ਗੁਰਮਤੀ ਗਿਆਨੁ ਰਤਨੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਸਭੁ ਦੇਖਿਆ ਬ੍ਰਹਮੁ ਸੁਭਾਇ ॥ गुरमती गिआनु रतनु मनि वसै सभु देखिआ ब्रहमु सुभाइ ॥ Gurmaṫee gi▫aan raṫan man vasæ sabʰ ḋékʰi▫aa barahm subʰaa▫é. Following the Guru’s Teachings, the jewel of spiritual wisdom abides in the mind, and then God is easily seen in all. ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰਿ ਬੋਹਿਥੈ ਵਡਭਾਗੀ ਚੜੈ ਤੇ ਭਉਜਲਿ ਪਾਰਿ ਲੰਘਾਇ ॥੩੪॥ नानक सतिगुरि बोहिथै वडभागी चड़ै ते भउजलि पारि लंघाइ ॥३४॥ Naanak saṫgur bohiṫʰæ vadbʰaagee chaṛæ ṫé bʰa▫ojal paar langʰaa▫é. ||34|| O Nanak! The very fortunate ones embark on the Boat of the True Guru; they are carried across the terrifying world-ocean. ||34|| ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਦਾਤਾ ਕੋ ਨਹੀ ਜੋ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦੇਇ ਆਧਾਰੁ ॥ बिनु सतिगुर दाता को नही जो हरि नामु देइ आधारु ॥ Bin saṫgur ḋaaṫaa ko nahee jo har naam ḋé▫é aaḋʰaar. Without the True Guru, there is no giver who can bestow the Support of the Lord’s Name. ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਨਾਉ ਮਨਿ ਵਸੈ ਸਦਾ ਰਹੈ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥ गुर किरपा ते नाउ मनि वसै सदा रहै उरि धारि ॥ Gur kirpaa ṫé naa▫o man vasæ saḋaa rahæ ur ḋʰaar. By Guru’s Grace, the Name comes to dwell in the mind; keep it enshrined in your heart. ਤਿਸਨਾ ਬੁਝੈ ਤਿਪਤਿ ਹੋਇ ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਇ ਪਿਆਰਿ ॥ तिसना बुझै तिपति होइ हरि कै नाइ पिआरि ॥ Ṫisnaa bujʰæ ṫipaṫ ho▫é har kæ naa▫é pi▫aar. The fire of desire is extinguished, and one finds satisfaction, through the Love of the Name of the Lord. ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈਐ ਹਰਿ ਅਪਨੀ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ॥੩੫॥ नानक गुरमुखि पाईऐ हरि अपनी किरपा धारि ॥३५॥ Naanak gurmukʰ paa▫ee▫æ har apnee kirpaa ḋʰaar. ||35|| O Nanak! The Gurmukh finds the Lord, when He showers His Mercy. ||35|| ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਜਗਤੁ ਬਰਲਿਆ ਕਹਣਾ ਕਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥ बिनु सबदै जगतु बरलिआ कहणा कछू न जाइ ॥ Bin sabḋæ jagaṫ barli▫aa kahṇaa kachʰoo na jaa▫é. Without the Shabad the world is so insane, that it cannot even be described. ਹਰਿ ਰਖੇ ਸੇ ਉਬਰੇ ਸਬਦਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥ हरि रखे से उबरे सबदि रहे लिव लाइ ॥ Har rakʰé sé ubré sabaḋ rahé liv laa▫é. Those who are protected by the Lord are saved; they remain lovingly attuned to the Word of the Shabad. ਨਾਨਕ ਕਰਤਾ ਸਭ ਕਿਛੁ ਜਾਣਦਾ ਜਿਨਿ ਰਖੀ ਬਣਤ ਬਣਾਇ ॥੩੬॥ नानक करता सभ किछु जाणदा जिनि रखी बणत बणाइ ॥३६॥ Naanak karṫaa sabʰ kichʰ jaaṇḋaa jin rakʰee baṇaṫ baṇaa▫é. ||36|| O Nanak! The Creator who made this making knows everything. ||36|| ਹੋਮ ਜਗ ਸਭਿ ਤੀਰਥਾ ਪੜੑਿ ਪੰਡਿਤ ਥਕੇ ਪੁਰਾਣ ॥ होम जग सभि तीरथा पड़्हि पंडित थके पुराण ॥ Hom jag sabʰ ṫeerṫʰaa paṛĥ pandiṫ ṫʰaké puraaṇ. The Pandits, the religious scholars, have grown weary of making fire-offerings and sacrifices, making pilgrimages to all the sacred shrines, and reading the Puranas. ਬਿਖੁ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਨ ਮਿਟਈ ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਆਵਣੁ ਜਾਣੁ ॥ बिखु माइआ मोहु न मिटई विचि हउमै आवणु जाणु ॥ Bikʰ maa▫i▫aa moh na mit▫ee vich ha▫umæ aavaṇ jaaṇ. But they cannot get rid of the poison of emotional attachment to Maya; they continue to come and go in egotism. ਜਿਨਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਸੇਵਿਆ ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਸਦ ਕੁਰਬਾਣੁ ॥੩੭॥ जिना हरि हरि प्रभु सेविआ जन नानकु सद कुरबाणु ॥३७॥ Jinaa har har parabʰ sévi▫aa jan Naanak saḋ kurbaaṇ. ||37|| Servant Nanak is forever a sacrifice to those who serve their Lord God. ||37|| ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲਿਐ ਮਲੁ ਉਤਰੀ ਹਰਿ ਜਪਿਆ ਪੁਰਖੁ ਸੁਜਾਣੁ ॥ सतिगुर मिलिऐ मलु उतरी हरि जपिआ पुरखु सुजाणु ॥ Saṫgur mili▫æ mal uṫree har japi▫aa purakʰ sujaaṇ. Meeting with the True Guru, one’s filth is washed off, meditating on the Lord, the Primal Being, the All-knowing One. ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਬਹੁ ਚਿਤਵਦੇ ਬਹੁ ਆਸਾ ਲੋਭੁ ਵਿਕਾਰ ॥ माइआ मोहु बहु चितवदे बहु आसा लोभु विकार ॥ Maa▫i▫aa moh baho chiṫvaḋé baho aasaa lobʰ vikaar. Mortals give great thought to Maya and emotional attachment; they harbor great hopes, in greed and corruption. ਮਨਮੁਖਿ ਅਸਥਿਰੁ ਨਾ ਥੀਐ ਮਰਿ ਬਿਨਸਿ ਜਾਇ ਖਿਨ ਵਾਰ ॥ मनमुखि असथिरु ना थीऐ मरि बिनसि जाइ खिन वार ॥ Manmukʰ asṫʰir naa ṫʰee▫æ mar binas jaa▫é kʰin vaar. The self-willed Manmukhs do not become steady and stable; they die and are gone in an instant. ਵਡ ਭਾਗੁ ਹੋਵੈ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਹਉਮੈ ਤਜੈ ਵਿਕਾਰ ॥ वड भागु होवै सतिगुरु मिलै हउमै तजै विकार ॥ vad bʰaag hovæ saṫgur milæ ha▫umæ ṫajæ vikaar. Only those who are blessed with great good fortune meet the True Guru, and leave behind their egotism and corruption. ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਜਪਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰ ॥੩੮॥ हरि नामा जपि सुखु पाइआ जन नानक सबदु वीचार ॥३८॥ Har naamaa jap sukʰ paa▫i▫aa jan Naanak sabaḋ veechaar. ||38|| Chanting the Name of the Lord, they find peace; servant Nanak contemplates the Word of the Shabad. ||38|| ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਵਈ ਨਾਮਿ ਨ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥ बिनु सतिगुर भगति न होवई नामि न लगै पिआरु ॥ Bin saṫgur bʰagaṫ na hova▫ee naam na lagæ pi▫aar. Without the True Guru, there is no devotional worship, and no love of the Naam, the Name of the Lord. ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਅਰਾਧਿਆ ਗੁਰ ਕੈ ਹੇਤਿ ਪਿਆਰਿ ॥੩੯॥ जन नानक नामु अराधिआ गुर कै हेति पिआरि ॥३९॥ Jan Naanak naam araaḋʰi▫aa gur kæ héṫ pi▫aar. ||39|| Servant Nanak worships and adores the Naam, with love and affection for the Guru. ||39|| ਲੋਭੀ ਕਾ ਵੇਸਾਹੁ ਨ ਕੀਜੈ ਜੇ ਕਾ ਪਾਰਿ ਵਸਾਇ ॥ लोभी का वेसाहु न कीजै जे का पारि वसाइ ॥ Lobʰee kaa vésaahu na keejæ jé kaa paar vasaa▫é. Do not trust greedy people, if you can avoid doing so. ਮਨਮੁਖ ਸੇਤੀ ਸੰਗੁ ਕਰੇ ਮੁਹਿ ਕਾਲਖ ਦਾਗੁ ਲਗਾਇ ॥ मनमुख सेती संगु करे मुहि कालख दागु लगाइ ॥ Manmukʰ séṫee sang karé muhi kaalakʰ ḋaag lagaa▫é. Whoever associates with the self-willed Manmukhs, will have his face blackened and dirtied. ਮੁਹ ਕਾਲੇ ਤਿਨੑ ਲੋਭੀਆਂ ਜਾਸਨਿ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇ ॥ मुह काले तिन्ह लोभीआं जासनि जनमु गवाइ ॥ Muh kaalé ṫinĥ lobʰee▫aaⁿ jaasan janam gavaa▫é. Black are the faces of those greedy people; they lose their lives, and leave in disgrace. ਅੰਤਿ ਕਾਲਿ ਤਿਥੈ ਧੁਹੈ ਜਿਥੈ ਹਥੁ ਨ ਪਾਇ ॥ अंति कालि तिथै धुहै जिथै हथु न पाइ ॥ Anṫ kaal ṫiṫʰæ ḋʰuhæ jiṫʰæ haṫʰ na paa▫é. At the very last moment, they will deceive you there, where no one will be able to lend a helping hand. ਸਤਸੰਗਤਿ ਹਰਿ ਮੇਲਿ ਪ੍ਰਭ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥ सतसंगति हरि मेलि प्रभ हरि नामु वसै मनि आइ ॥ Saṫsangaṫ har mél parabʰ har naam vasæ man aa▫é. O Lord, let me join the Sat Sangat, the True Congregation; may the Name of the Lord God abide in my mind. ਜਨਮ ਮਰਨ ਕੀ ਮਲੁ ਉਤਰੈ ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਗੁਨ ਗਾਇ ॥੪੦॥ जनम मरन की मलु उतरै जन नानक हरि गुन गाइ ॥४०॥ Janam maran kee mal uṫræ jan Naanak har gun gaa▫é. ||40|| The filth and pollution of birth and death is washed away, O servant Nanak! Singing the Glorious Praises of the Lord. ||40|| ਧੁਰਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭਿ ਕਰਤੈ ਲਿਖਿਆ ਸੁ ਮੇਟਣਾ ਨ ਜਾਇ ॥ धुरि हरि प्रभि करतै लिखिआ सु मेटणा न जाइ ॥ Ḋʰur har parabʰ karṫæ likʰi▫aa so métṇaa na jaa▫é. Whatever is predestined by the Lord God Creator, cannot be erased. ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਸਭੁ ਤਿਸ ਦਾ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਿ ਕਰੇ ਹਰਿ ਰਾਇ ॥ जीउ पिंडु सभु तिस दा प्रतिपालि करे हरि राइ ॥ Jee▫o pind sabʰ ṫis ḋaa parṫipaal karé har raa▫é. Body and soul are all His. The Sovereign Lord King cherishes all. ਚੁਗਲ ਨਿੰਦਕ ਭੁਖੇ ਰੁਲਿ ਮੁਏ ਏਨਾ ਹਥੁ ਨ ਕਿਥਾਊ ਪਾਇ ॥ चुगल निंदक भुखे रुलि मुए एना हथु न किथाऊ पाइ ॥ Chugal ninḋak bʰukʰé rul mu▫é énaa haṫʰ na kiṫʰaa▫oo paa▫é. The gossipers and slanderers shall remain hungry and die, rolling in the dust; their hands cannot reach anywhere. ਬਾਹਰਿ ਪਾਖੰਡ ਸਭ ਕਰਮ ਕਰਹਿ ਮਨਿ ਹਿਰਦੈ ਕਪਟੁ ਕਮਾਇ ॥ बाहरि पाखंड सभ करम करहि मनि हिरदै कपटु कमाइ ॥ Baahar pakʰand sabʰ karam karahi man hirḋæ kapat kamaa▫é. Outwardly, they do all the proper deeds, but they are hypocrites; in their minds and hearts, they practice deception and fraud. ਖੇਤਿ ਸਰੀਰਿ ਜੋ ਬੀਜੀਐ ਸੋ ਅੰਤਿ ਖਲੋਆ ਆਇ ॥ खेति सरीरि जो बीजीऐ सो अंति खलोआ आइ ॥ Kʰéṫ sareer jo beejee▫æ so anṫ kʰalo▫aa aa▫é. Whatever is planted in the farm of the body, shall come and stand before them in the end.