ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥ सलोक मः ४ ॥ Salok mėhlaa 4. Shalok, Fourth Mehl: ਸਤਿਗੁਰੁ ਧਰਤੀ ਧਰਮ ਹੈ ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਜੇਹਾ ਕੋ ਬੀਜੇ ਤੇਹਾ ਫਲੁ ਪਾਏ ॥ सतिगुरु धरती धरम है तिसु विचि जेहा को बीजे तेहा फलु पाए ॥ Saṫgur ḋʰarṫee ḋʰaram hæ ṫis vich jéhaa ko beejé ṫéhaa fal paa▫é. The True Guru is the field of Dharma; as one plants the seeds there, so are the fruits obtained. ਗੁਰਸਿਖੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਬੀਜਿਆ ਤਿਨ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਫਲੁ ਹਰਿ ਪਾਏ ॥ गुरसिखी अमृतु बीजिआ तिन अमृत फलु हरि पाए ॥ Gursikʰee amriṫ beeji▫aa ṫin amriṫ fal har paa▫é. The GurSikhs plant ambrosial nectar, and obtain the Lord as their ambrosial fruit. ਓਨਾ ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਮੁਖ ਉਜਲੇ ਓਇ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਸਚੀ ਪੈਨਾਏ ॥ ओना हलति पलति मुख उजले ओइ हरि दरगह सची पैनाए ॥ Onaa halaṫ palaṫ mukʰ ujlé o▫é har ḋargėh sachee pænaa▫é. Their faces are radiant in this world and the next; in the Court of the Lord, they are robed with honor. ਇਕਨੑਾ ਅੰਦਰਿ ਖੋਟੁ ਨਿਤ ਖੋਟੁ ਕਮਾਵਹਿ ਓਹੁ ਜੇਹਾ ਬੀਜੇ ਤੇਹਾ ਫਲੁ ਖਾਏ ॥ इकन्हा अंदरि खोटु नित खोटु कमावहि ओहु जेहा बीजे तेहा फलु खाए ॥ Iknĥaa anḋar kʰot niṫ kʰot kamaavėh oh jéhaa beejé ṫéhaa fal kʰaa▫é. Some have cruelty in their hearts - they constantly act in cruelty; as they plant, so are the fruits which they eat. ਜਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਰਾਫੁ ਨਦਰਿ ਕਰਿ ਦੇਖੈ ਸੁਆਵਗੀਰ ਸਭਿ ਉਘੜਿ ਆਏ ॥ जा सतिगुरु सराफु नदरि करि देखै सुआवगीर सभि उघड़ि आए ॥ Jaa saṫgur saraaf naḋar kar ḋékʰæ su▫aavgeer sabʰ ugʰaṛ aa▫é. When the True Guru, the Tester, observes with His Glance, the selfish ones are all exposed. ਓਇ ਜੇਹਾ ਚਿਤਵਹਿ ਨਿਤ ਤੇਹਾ ਪਾਇਨਿ ਓਇ ਤੇਹੋ ਜੇਹੇ ਦਯਿ ਵਜਾਏ ॥ ओइ जेहा चितवहि नित तेहा पाइनि ओइ तेहो जेहे दयि वजाए ॥ O▫é jéhaa chiṫvahi niṫ ṫéhaa paa▫in o▫é ṫého jéhé ḋa▫yi vajaa▫é. As one thinks, so does he receive, and so does the Lord make him known. ਨਾਨਕ ਦੁਹੀ ਸਿਰੀ ਖਸਮੁ ਆਪੇ ਵਰਤੈ ਨਿਤ ਕਰਿ ਕਰਿ ਦੇਖੈ ਚਲਤ ਸਬਾਏ ॥੧॥ नानक दुही सिरी खसमु आपे वरतै नित करि करि देखै चलत सबाए ॥१॥ Naanak ḋuhee siree kʰasam aapé varṫæ niṫ kar kar ḋékʰæ chalaṫ sabaa▫é. ||1|| O Nanak! The Lord and Master is pervading at both ends; He continually acts, and beholds His own play. ||1||