ਮਲੁ ਜੂਈ ਭਰਿਆ ਨੀਲਾ ਕਾਲਾ ਖਿਧੋਲੜਾ ਤਿਨਿ ਵੇਮੁਖਿ ਵੇਮੁਖੈ ਨੋ ਪਾਇਆ ॥ मलु जूई भरिआ नीला काला खिधोलड़ा तिनि वेमुखि वेमुखै नो पाइआ ॥ Mal joo▫ee bʰari▫aa neelaa kaalaa kʰiḋʰolṛaa ṫin væmukʰ vémukʰæ no paa▫i▫aa. The faithless Baymukh sent out his faithless servant, wearing a blue-black coat, filled with filth and vermin. ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥ सलोक मः ४ ॥ Salok mėhlaa 4. Shalok, Fourth Mehl: ਪਾਸਿ ਨ ਦੇਈ ਕੋਈ ਬਹਣਿ ਜਗਤ ਮਹਿ ਗੂਹ ਪੜਿ ਸਗਵੀ ਮਲੁ ਲਾਇ ਮਨਮੁਖੁ ਆਇਆ ॥ पासि न देई कोई बहणि जगत महि गूह पड़ि सगवी मलु लाइ मनमुखु आइआ ॥ Paas na ḋé▫ee ko▫ee bahaṇ jagaṫ mėh gooh paṛ sagvee mal laa▫é manmukʰ aa▫i▫aa. No one in the world will sit near him; the self-willed Manmukh fell into manure, and returned with even more filth covering him. ਪਰਾਈ ਜੋ ਨਿੰਦਾ ਚੁਗਲੀ ਨੋ ਵੇਮੁਖੁ ਕਰਿ ਕੈ ਭੇਜਿਆ ਓਥੈ ਭੀ ਮੁਹੁ ਕਾਲਾ ਦੁਹਾ ਵੇਮੁਖਾ ਦਾ ਕਰਾਇਆ ॥ पराई जो निंदा चुगली नो वेमुखु करि कै भेजिआ ओथै भी मुहु काला दुहा वेमुखा दा कराइआ ॥ Paraa▫ee jo ninḋaa chuglee no væmukʰ kar kæ bʰéji▫aa oṫʰæ bʰee muhu kaalaa ḋuhaa vémukʰaa ḋaa karaa▫i▫aa. The faithless Baymukh was sent to slander and back-bite others, but when he went there, the faces of both he and his faithless master were blackened instead. ਤੜ ਸੁਣਿਆ ਸਭਤੁ ਜਗਤ ਵਿਚਿ ਭਾਈ ਵੇਮੁਖੁ ਸਣੈ ਨਫਰੈ ਪਉਲੀ ਪਉਦੀ ਫਾਵਾ ਹੋਇ ਕੈ ਉਠਿ ਘਰਿ ਆਇਆ ॥ तड़ सुणिआ सभतु जगत विचि भाई वेमुखु सणै नफरै पउली पउदी फावा होइ कै उठि घरि आइआ ॥ Ṫaṛ suṇi▫aa sabʰaṫ jagaṫ vich bʰaa▫ee væmukʰ saṇæ nafræ pa▫ulee pa▫uḋee faavaa ho▫é kæ utʰ gʰar aa▫i▫aa. It was immediately heard throughout the whole world, O Siblings of Destiny, that this faithless man, along with his servant, was kicked and beaten with shoes; in humiliation, they got up and returned to their homes. ਅਗੈ ਸੰਗਤੀ ਕੁੜਮੀ ਵੇਮੁਖੁ ਰਲਣਾ ਨ ਮਿਲੈ ਤਾ ਵਹੁਟੀ ਭਤੀਜੀ ਫਿਰਿ ਆਣਿ ਘਰਿ ਪਾਇਆ ॥ अगै संगती कुड़मी वेमुखु रलणा न मिलै ता वहुटी भतीजीं फिरि आणि घरि पाइआ ॥ Agæ sangṫee kuṛmee væmukʰ ralṇaa na milæ ṫaa vahutee bʰaṫeejeeⁿ fir aaṇ gʰar paa▫i▫aa. The faithless Baymukh was not allowed to mingle with others; his wife and niece then brought him home to lie down. ਹਲਤੁ ਪਲਤੁ ਦੋਵੈ ਗਏ ਨਿਤ ਭੁਖਾ ਕੂਕੇ ਤਿਹਾਇਆ ॥ हलतु पलतु दोवै गए नित भुखा कूके तिहाइआ ॥ Halaṫ palaṫ ḋovæ ga▫é niṫ bʰukʰaa kooké ṫihaa▫i▫aa. He has lost both this world and the next; he cries out continually, in hunger and thirst. ਧਨੁ ਧਨੁ ਸੁਆਮੀ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਹੈ ਜਿਨਿ ਨਿਆਉ ਸਚੁ ਬਹਿ ਆਪਿ ਕਰਾਇਆ ॥ धनु धनु सुआमी करता पुरखु है जिनि निआउ सचु बहि आपि कराइआ ॥ Ḋʰan ḋʰan su▫aamee karṫaa purakʰ hæ jin ni▫aa▫o sach bahi aap karaa▫i▫aa. Blessed, blessed is the Creator, the Primal Being, our Lord and Master; He Himself sits and dispenses true justice. ਜੋ ਨਿੰਦਾ ਕਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਸੋ ਸਾਚੈ ਮਾਰਿ ਪਚਾਇਆ ॥ जो निंदा करे सतिगुर पूरे की सो साचै मारि पचाइआ ॥ Jo ninḋaa karé saṫgur pooré kee so saachæ maar pachaa▫i▫aa. One who slanders the Perfect True Guru is punished and destroyed by the True Lord.