ਮਨਿ ਨਾਮੁ ਜਪਾਨਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਨਿ ਭਾਨਾ ਹਰਿ ਭਗਤ ਜਨਾ ਮਨਿ ਚਾਉ ਜੀਉ ॥ मनि नामु जपाना हरि हरि मनि भाना हरि भगत जना मनि चाउ जीउ ॥ Man naam japaanaa har har man bʰaanaa har bʰagaṫ janaa man chaa▫o jee▫o. One who chants the Naam, the Name of the Lord, Har, Har in his mind - the Lord is pleasing to his mind. In the mind of the devotees there is a great yearning for the Lord. ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੪ ॥ आसा महला ४ ॥ Aasaa mėhlaa 4. Aasaa, Fourth Mehl: ਮਨਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਭਾਉ ਗੁਰੁ ਕਰੇ ਪਸਾਉ ਜੀਵਨ ਮੁਕਤੁ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ॥ मनि हरि हरि भाउ गुरु करे पसाउ जीवन मुकतु सुखु होई ॥ Man har har bʰaa▫o gur karé pasaa▫o jeevan mukaṫ sukʰ ho▫ee. Their minds love the Lord, Har, Har, and the Guru is Merciful to them. They are Jivan Mukta - liberated while still alive, and they are at peace. ਜੋ ਜਨ ਮਰਿ ਜੀਵੇ ਤਿਨੑ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਵੇ ਮਨਿ ਲਾਗਾ ਗੁਰਮਤਿ ਭਾਉ ਜੀਉ ॥ जो जन मरि जीवे तिन्ह अमृतु पीवे मनि लागा गुरमति भाउ जीउ ॥ Jo jan mar jeevé ṫinĥ amriṫ peevé man laagaa gurmaṫ bʰaa▫o jee▫o. Those humble beings who remain dead while still alive, drink the Ambrosial Nectar; through the Guru’s Teachings, their minds embrace love for the Lord. ਜੀਵਣਿ ਮਰਣਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸੁਹੇਲੇ ਮਨਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਿਰਦੈ ਸੋਈ ॥ जीवणि मरणि हरि नामि सुहेले मनि हरि हरि हिरदै सोई ॥ Jeevaṇ maraṇ har naam suhélé man har har hirḋæ so▫ee. Their birth and death, through the Name of the Lord, are illustrious, and in their hearts and minds, the Lord, Har, Har, abides. ਮਨਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਵਸਿਆ ਗੁਰਮਤਿ ਹਰਿ ਰਸਿਆ ਹਰਿ ਹਰਿ ਰਸ ਗਟਾਕ ਪੀਆਉ ਜੀਉ ॥ मनि हरि हरि वसिआ गुरमति हरि रसिआ हरि हरि रस गटाक पीआउ जीउ ॥ Man har har vasi▫aa gurmaṫ har rasi▫aa har har ras gataak pee▫aa▫o jee▫o. The Name of the Lord, Har, Har, abides in their minds, and through the Guru’s Teachings, they savor the Lord, Har, Har; they drink the sublime essence of the Lord with abandon. ਮਨਿ ਨਾਮੁ ਜਪਾਨਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਨਿ ਭਾਨਾ ਹਰਿ ਭਗਤ ਜਨਾ ਮਨਿ ਚਾਉ ਜੀਉ ॥੧॥ मनि नामु जपाना हरि हरि मनि भाना हरि भगत जना मनि चाउ जीउ ॥१॥ Man naam japaanaa har har man bʰaanaa har bʰagaṫ janaa man chaa▫o jee▫o. ||1|| One who chants the Naam, the Name of the Lord, Har, Har, in his mind - the Lord is pleasing to his mind. In the mind of the devotees there is such a great yearning for the Lord. ||1|| ਜਗਿ ਮਰਣੁ ਨ ਭਾਇਆ ਨਿਤ ਆਪੁ ਲੁਕਾਇਆ ਮਤ ਜਮੁ ਪਕਰੈ ਲੈ ਜਾਇ ਜੀਉ ॥ जगि मरणु न भाइआ नित आपु लुकाइआ मत जमु पकरै लै जाइ जीउ ॥ Jag maraṇ na bʰaa▫i▫aa niṫ aap lukaa▫i▫aa maṫ jam pakræ læ jaa▫é jee▫o. The people of the world do not like death; they try to hide from it. They are afraid that the Messenger of Death may catch them and take them away. ਹਰਿ ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਏਕੋ ਇਹੁ ਜੀਅੜਾ ਰਖਿਆ ਨ ਜਾਇ ਜੀਉ ॥ हरि अंतरि बाहरि हरि प्रभु एको इहु जीअड़ा रखिआ न जाइ जीउ ॥ Har anṫar baahar har parabʰ éko ih jee▫aṛaa rakʰi▫aa na jaa▫é jee▫o. Inwardly and outwardly, the Lord God is the One and Only; this soul cannot be concealed from Him. ਕਿਉ ਜੀਉ ਰਖੀਜੈ ਹਰਿ ਵਸਤੁ ਲੋੜੀਜੈ ਜਿਸ ਕੀ ਵਸਤੁ ਸੋ ਲੈ ਜਾਇ ਜੀਉ ॥ किउ जीउ रखीजै हरि वसतु लोड़ीजै जिस की वसतु सो लै जाइ जीउ ॥ Ki▫o jee▫o rakʰeejæ har vasaṫ loṛeejæ jis kee vasaṫ so læ jaa▫é jee▫o. How can one keep one’s soul, when the Lord wishes to have it? All things belong to Him, and He shall take them away. ਮਨਮੁਖ ਕਰਣ ਪਲਾਵ ਕਰਿ ਭਰਮੇ ਸਭਿ ਅਉਖਧ ਦਾਰੂ ਲਾਇ ਜੀਉ ॥ मनमुख करण पलाव करि भरमे सभि अउखध दारू लाइ जीउ ॥ Manmukʰ karaṇ palaav kar bʰarmé sabʰ a▫ukʰaḋʰ ḋaaroo laa▫é jee▫o. The self-willed Manmukhs wander around in pathetic lamentation, trying all medicines and remedies. ਜਿਸ ਕੀ ਵਸਤੁ ਪ੍ਰਭੁ ਲਏ ਸੁਆਮੀ ਜਨ ਉਬਰੇ ਸਬਦੁ ਕਮਾਇ ਜੀਉ ॥ जिस की वसतु प्रभु लए सुआमी जन उबरे सबदु कमाइ जीउ ॥ Jis kee vasaṫ parabʰ la▫é su▫aamee jan ubré sabaḋ kamaa▫é jee▫o. God, the Master, unto whom all things belong, shall take them away; the Lord’s servant is redeemed by living the Word of the Shabad. ਜਗਿ ਮਰਣੁ ਨ ਭਾਇਆ ਨਿਤ ਆਪੁ ਲੁਕਾਇਆ ਮਤ ਜਮੁ ਪਕਰੈ ਲੈ ਜਾਇ ਜੀਉ ॥੨॥ जगि मरणु न भाइआ नित आपु लुकाइआ मत जमु पकरै लै जाइ जीउ ॥२॥ Jag maraṇ na bʰaa▫i▫aa niṫ aap lukaa▫i▫aa maṫ jam pakræ læ jaa▫é jee▫o. ||2|| The people of the world do not like death; they try to hide from it. They are afraid that the Messenger of Death may catch them and take them away. ||2|| ਧੁਰਿ ਮਰਣੁ ਲਿਖਾਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋਹਾਇਆ ਜਨ ਉਬਰੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਧਿਆਨਿ ਜੀਉ ॥ धुरि मरणु लिखाइआ गुरमुखि सोहाइआ जन उबरे हरि हरि धिआनि जीउ ॥ Ḋʰur maraṇ likʰaa▫i▫aa gurmukʰ sohaa▫i▫aa jan ubré har har ḋʰi▫aan jee▫o. Death is preordained; the Gurmukhs look beauteous, and the humble beings are saved, meditating on the Lord, Har, Har. ਹਰਿ ਸੋਭਾ ਪਾਈ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਵਡਿਆਈ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਪੈਧੇ ਜਾਨਿ ਜੀਉ ॥ हरि सोभा पाई हरि नामि वडिआई हरि दरगह पैधे जानि जीउ ॥ Har sobʰaa paa▫ee har naam vadi▫aa▫ee har ḋargėh pæḋʰé jaan jee▫o. Through the Lord they obtain honor, and through the Lord’s Name, glorious greatness. In the Court of the Lord, they are robed in honor. ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਪੈਧੇ ਹਰਿ ਨਾਮੈ ਸੀਧੇ ਹਰਿ ਨਾਮੈ ਤੇ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥ हरि दरगह पैधे हरि नामै सीधे हरि नामै ते सुखु पाइआ ॥ Har ḋargėh pæḋʰé har naamæ seeḋʰé har naamæ ṫé sukʰ paa▫i▫aa. Robed in honor in the Court of the Lord, in the perfection of the Lord’s Name, they obtain peace through the Lord’s Name. ਜਨਮ ਮਰਣ ਦੋਵੈ ਦੁਖ ਮੇਟੇ ਹਰਿ ਰਾਮੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇਆ ॥ जनम मरण दोवै दुख मेटे हरि रामै नामि समाइआ ॥ Janam maraṇ ḋovæ ḋukʰ mété har raamæ naam samaa▫i▫aa. The pains of both birth and death are eliminated, and they merge into the Name of the Lord. ਹਰਿ ਜਨ ਪ੍ਰਭੁ ਰਲਿ ਏਕੋ ਹੋਏ ਹਰਿ ਜਨ ਪ੍ਰਭੁ ਏਕ ਸਮਾਨਿ ਜੀਉ ॥ हरि जन प्रभु रलि एको होए हरि जन प्रभु एक समानि जीउ ॥ Har jan parabʰ ral éko ho▫é har jan parabʰ ék samaan jee▫o. The Lord’s servants meet with God and merge into Oneness. The Lord’s servant and God are one and the same. ਧੁਰਿ ਮਰਣੁ ਲਿਖਾਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋਹਾਇਆ ਜਨ ਉਬਰੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਧਿਆਨਿ ਜੀਉ ॥੩॥ धुरि मरणु लिखाइआ गुरमुखि सोहाइआ जन उबरे हरि हरि धिआनि जीउ ॥३॥ Ḋʰur maraṇ likʰaa▫i▫aa gurmukʰ sohaa▫i▫aa jan ubré har har ḋʰi▫aan jee▫o. ||3|| Death is preordained; the Gurmukhs look beauteous, and the humble beings are saved, meditating on the Lord, Har, Har. ||3|| ਜਗੁ ਉਪਜੈ ਬਿਨਸੈ ਬਿਨਸਿ ਬਿਨਾਸੈ ਲਗਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਸਥਿਰੁ ਹੋਇ ਜੀਉ ॥ जगु उपजै बिनसै बिनसि बिनासै लगि गुरमुखि असथिरु होइ जीउ ॥ Jag upjæ binsæ binas binaasæ lag gurmukʰ asṫʰir ho▫é jee▫o. The people of the world are born, only to perish, and perish, and perish again. Only by attaching oneself to the Lord as Gurmukh, does one become permanent. ਗੁਰੁ ਮੰਤ੍ਰੁ ਦ੍ਰਿੜਾਏ ਹਰਿ ਰਸਕਿ ਰਸਾਏ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹਰਿ ਮੁਖਿ ਚੋਇ ਜੀਉ ॥ गुरु मंत्रु द्रिड़ाए हरि रसकि रसाए हरि अमृतु हरि मुखि चोइ जीउ ॥ Gur manṫar driṛ▫aa▫é har rasak rasaa▫é har amriṫ har mukʰ cho▫é jee▫o. The Guru implants His Mantra within the heart, and one savors the sublime essence of the Lord; the Ambrosial Nectar of the Lord trickles into his mouth. ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸੁ ਪਾਇਆ ਮੁਆ ਜੀਵਾਇਆ ਫਿਰਿ ਬਾਹੁੜਿ ਮਰਣੁ ਨ ਹੋਈ ॥ हरि अमृत रसु पाइआ मुआ जीवाइआ फिरि बाहुड़ि मरणु न होई ॥ Har amriṫ ras paa▫i▫aa mu▫aa jeevaa▫i▫aa fir baahuṛ maraṇ na ho▫ee. Obtaining the Ambrosial Essence of the Lord, the dead are restored to life, and do not die again. ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਅਮਰ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਵੈ ਸੋਈ ॥ हरि हरि नामु अमर पदु पाइआ हरि नामि समावै सोई ॥ Har har naam amar paḋ paa▫i▫aa har naam samaavæ so▫ee. Through the Name of the Lord, Har, Har, one obtains the immortal status, and merges into the Lord’s Name. ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੁ ਟੇਕ ਹੈ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ਜੀਉ ॥ जन नानक नामु अधारु टेक है बिनु नावै अवरु न कोइ जीउ ॥ Jan Naanak naam aḋʰaar ték hæ bin naavæ avar na ko▫é jee▫o. The Naam, the Name of the Lord, is the only Support and Anchor of servant Nanak; without the Naam, there is nothing else at all. ਜਗੁ ਉਪਜੈ ਬਿਨਸੈ ਬਿਨਸਿ ਬਿਨਾਸੈ ਲਗਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਸਥਿਰੁ ਹੋਇ ਜੀਉ ॥੪॥੬॥੧੩॥ जगु उपजै बिनसै बिनसि बिनासै लगि गुरमुखि असथिरु होइ जीउ ॥४॥६॥१३॥ Jag upjæ binsæ binas binaasæ lag gurmukʰ asṫʰir ho▫é jee▫o. ||4||6||13|| The people of the world are born, only to perish, and perish, and perish again. Only by attaching oneself to the Lord as Gurmukh, does one become permanent. ||4||6||13|| ਤਾ ਕੀ ਗਤਿ ਕਹੀ ਨ ਜਾਈ ਅਮਿਤਿ ਵਡਿਆਈ ਮੇਰਾ ਗੋਵਿੰਦੁ ਅਲਖ ਅਪਾਰ ਜੀਉ ॥ ता की गति कही न जाई अमिति वडिआई मेरा गोविंदु अलख अपार जीउ ॥ Ṫaa kee gaṫ kahee na jaa▫ee amiṫ vadi▫aa▫ee méraa govinḋ alakʰ apaar jee▫o. His condition cannot be described; His Glorious Greatness is immeasurable. My Lord of the Universe is invisible and infinite.