ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੀ ਭੁਖ ਸਭ ਗਈ ਤਿਨ ਪਿਛੈ ਹੋਰ ਖਾਇ ਘਨੇਰੀ ॥ गुरसिखा की भुख सभ गई तिन पिछै होर खाइ घनेरी ॥ Gursikʰaa kee bʰukʰ sabʰ ga▫ee ṫin pichʰæ hor kʰaa▫é gʰanéree. The hunger of the GurSikh is totally eliminated; indeed, many others are satisfied through them. ਕਰਿ ਸੇਵਹਿ ਪੂਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਭੁਖ ਜਾਇ ਲਹਿ ਮੇਰੀ ॥ करि सेवहि पूरा सतिगुरू भुख जाइ लहि मेरी ॥ Kar sévėh pooraa saṫguroo bʰukʰ jaa▫é lėh méree. He serves the Perfect True Guru, and his hunger and self-conceit are eliminated. ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਪੁੰਨੁ ਬੀਜਿਆ ਫਿਰਿ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵੈ ਹਰਿ ਪੁੰਨ ਕੇਰੀ ॥੩॥ जन नानक हरि पुंनु बीजिआ फिरि तोटि न आवै हरि पुंन केरी ॥३॥ Jan Naanak har punn beeji▫aa fir ṫot na aavæ har punn kéree. ||3|| Servant Nanak has planted the Seed of the Lord’s Goodness; this Goodness of the Lord shall never be exhausted. ||3|| ਗੁਰਸਿਖਾ ਮਨਿ ਵਾਧਾਈਆ ਜਿਨ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਡਿਠਾ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥ गुरसिखा मनि वाधाईआ जिन मेरा सतिगुरू डिठा राम राजे ॥ Gursikʰaa man vaaḋʰaa▫ee▫aa jin méraa saṫguroo ditʰaa raam raajé. The minds of the GurSikhs rejoice, because they have seen my True Guru, O Lord King. ਕੋਈ ਕਰਿ ਗਲ ਸੁਣਾਵੈ ਹਰਿ ਨਾਮ ਕੀ ਸੋ ਲਗੈ ਗੁਰਸਿਖਾ ਮਨਿ ਮਿਠਾ ॥ कोई करि गल सुणावै हरि नाम की सो लगै गुरसिखा मनि मिठा ॥ Ko▫ee kar gal suṇaavæ har naam kee so lagæ gursikʰaa man mitʰaa. If someone recites to them the story of the Lord’s Name, it seems so sweet to the mind of those GurSikhs. ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਗੁਰਸਿਖ ਪੈਨਾਈਅਹਿ ਜਿਨੑਾ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਤੁਠਾ ॥ हरि दरगह गुरसिख पैनाईअहि जिन्हा मेरा सतिगुरु तुठा ॥ Har ḋargėh gursikʰ pænaa▫ee▫ah jinĥaa méraa saṫgur ṫutʰaa. The GurSikhs (followers of the Guru) are honored with robes in the Court of the Lord; my True Guru is very pleased with them. ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹੋਇਆ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵੁਠਾ ॥੪॥੧੨॥੧੯॥ जन नानकु हरि हरि होइआ हरि हरि मनि वुठा ॥४॥१२॥१९॥ Jan Naanak har har ho▫i▫aa har har man vutʰaa. ||4||12||19|| Servant Nanak has become the Lord, Har, Har; the Lord, Har, Har, abides within his mind. ||4||12||19||