ਕਾਹੂ ਦੀਨੑੇ ਪਾਟ ਪਟੰਬਰ ਕਾਹੂ ਪਲਘ ਨਿਵਾਰਾ ॥ काहू दीन्हे पाट पट्मबर काहू पलघ निवारा ॥ Kaahoo ḋeenĥé paat patambar kaahoo palagʰ nivaaraa. To some, the Lord has given silks and satins, and to some, beds decorated with cotton ribbons. ਆਸਾ ॥ आसा ॥ Aasaa. Aasaa: ਕਾਹੂ ਗਰੀ ਗੋਦਰੀ ਨਾਹੀ ਕਾਹੂ ਖਾਨ ਪਰਾਰਾ ॥੧॥ काहू गरी गोदरी नाही काहू खान परारा ॥१॥ Kaahoo garee goḋree naahee kaahoo kʰaan paraaraa. ||1|| Some do not even have a poor patched coat, and some live in thatched huts. ||1|| ਅਹਿਰਖ ਵਾਦੁ ਨ ਕੀਜੈ ਰੇ ਮਨ ॥ अहिरख वादु न कीजै रे मन ॥ Ahirakʰ vaaḋ na keejæ ré man. Do not indulge in envy and bickering, O my mind. ਸੁਕ੍ਰਿਤੁ ਕਰਿ ਕਰਿ ਲੀਜੈ ਰੇ ਮਨ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ सुक्रितु करि करि लीजै रे मन ॥१॥ रहाउ ॥ Sukariṫ kar kar leejæ ré man. ||1|| rahaa▫o. By continually doing good deeds, these are obtained, O my mind. ||1||Pause|| ਕੁਮੑਾਰੈ ਏਕ ਜੁ ਮਾਟੀ ਗੂੰਧੀ ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਬਾਨੀ ਲਾਈ ॥ कुम्हारै एक जु माटी गूंधी बहु बिधि बानी लाई ॥ Kumĥaaræ ék jo maatee goonḋʰee baho biḋʰ baanee laa▫ee. The potter works the same clay, and colors the pots in different ways. ਕਾਹੂ ਮਹਿ ਮੋਤੀ ਮੁਕਤਾਹਲ ਕਾਹੂ ਬਿਆਧਿ ਲਗਾਈ ॥੨॥ काहू महि मोती मुकताहल काहू बिआधि लगाई ॥२॥ Kaahoo mėh moṫee mukṫaahal kaahoo bi▫aaḋʰ lagaa▫ee. ||2|| Into some, he sets pearls, while to others, he attaches filth. ||2|| ਸੂਮਹਿ ਧਨੁ ਰਾਖਨ ਕਉ ਦੀਆ ਮੁਗਧੁ ਕਹੈ ਧਨੁ ਮੇਰਾ ॥ सूमहि धनु राखन कउ दीआ मुगधु कहै धनु मेरा ॥ Soomėh ḋʰan raakʰan ka▫o ḋee▫aa mugaḋʰ kahæ ḋʰan méraa. God gave wealth to the miser for him to preserve, but the fool calls it his own. ਜਮ ਕਾ ਡੰਡੁ ਮੂੰਡ ਮਹਿ ਲਾਗੈ ਖਿਨ ਮਹਿ ਕਰੈ ਨਿਬੇਰਾ ॥੩॥ जम का डंडु मूंड महि लागै खिन महि करै निबेरा ॥३॥ Jam kaa dand moond mėh laagæ kʰin mėh karæ nibéraa. ||3|| When the Messenger of Death strikes him with his club, in an instant, everything is settled. ||3|| ਹਰਿ ਜਨੁ ਊਤਮੁ ਭਗਤੁ ਸਦਾਵੈ ਆਗਿਆ ਮਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਈ ॥ हरि जनु ऊतमु भगतु सदावै आगिआ मनि सुखु पाई ॥ Har jan ooṫam bʰagaṫ saḋaavæ aagi▫aa man sukʰ paa▫ee. The Lord’s humble servant is called the most exalted Saint; he obeys the Command of the Lord’s Order, and obtains peace. ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸਤਿ ਕਰਿ ਮਾਨੈ ਭਾਣਾ ਮੰਨਿ ਵਸਾਈ ॥੪॥ जो तिसु भावै सति करि मानै भाणा मंनि वसाई ॥४॥ Jo ṫis bʰaavæ saṫ kar maanæ bʰaaṇaa man vasaa▫ee. ||4|| Whatever is pleasing to the Lord, he accepts as True; he enshrines the Lord’s Will within his mind. ||4|| ਕਹੈ ਕਬੀਰੁ ਸੁਨਹੁ ਰੇ ਸੰਤਹੁ ਮੇਰੀ ਮੇਰੀ ਝੂਠੀ ॥ कहै कबीरु सुनहु रे संतहु मेरी मेरी झूठी ॥ Kahæ Kabeer sunhu ré sanṫahu méree méree jʰootʰee. Says Kabir, listen, O Saints - it is false to call out, “Mine! mine!”. ਚਿਰਗਟ ਫਾਰਿ ਚਟਾਰਾ ਲੈ ਗਇਓ ਤਰੀ ਤਾਗਰੀ ਛੂਟੀ ॥੫॥੩॥੧੬॥ चिरगट फारि चटारा लै गइओ तरी तागरी छूटी ॥५॥३॥१६॥ Chirgat faar chataaraa læ ga▫i▫o ṫaree ṫaagree chʰootee. ||5||3||16|| Breaking the bird cage, death takes the bird away, and only the torn threads remain. ||5||3||16||