ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥ सूही महला ४ ॥ Soohee mėhlaa 4. Soohee, Fourth Mehl: ਹਰਿ ਹਰਿ ਕਰਹਿ ਨਿਤ ਕਪਟੁ ਕਮਾਵਹਿ ਹਿਰਦਾ ਸੁਧੁ ਨ ਹੋਈ ॥ हरि हरि करहि नित कपटु कमावहि हिरदा सुधु न होई ॥ Har har karahi niṫ kapat kamaavėh hirḋaa suḋʰ na ho▫ee. One who chants the Name of the Lord, Har, Har, while constantly practicing deception, shall never become pure of heart. ਅਨਦਿਨੁ ਕਰਮ ਕਰਹਿ ਬਹੁਤੇਰੇ ਸੁਪਨੈ ਸੁਖੁ ਨ ਹੋਈ ॥੧॥ अनदिनु करम करहि बहुतेरे सुपनै सुखु न होई ॥१॥ An▫ḋin karam karahi bahuṫéré supnæ sukʰ na ho▫ee. ||1|| He may perform all sorts of rituals, night and day, but he shall not find peace, even in dreams. ||1|| ਗਿਆਨੀ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਈ ॥ गिआनी गुर बिनु भगति न होई ॥ Gi▫aanee gur bin bʰagaṫ na ho▫ee. O wise ones, without the Guru, there is no devotional worship. ਕੋਰੈ ਰੰਗੁ ਕਦੇ ਨ ਚੜੈ ਜੇ ਲੋਚੈ ਸਭੁ ਕੋਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ कोरै रंगु कदे न चड़ै जे लोचै सभु कोई ॥१॥ रहाउ ॥ Koræ rang kaḋé na chaṛæ jé lochæ sabʰ ko▫ee. ||1|| rahaa▫o. The untreated cloth does not take up the dye, no matter how much everyone may wish it. ||1||Pause|| ਜਪੁ ਤਪ ਸੰਜਮ ਵਰਤ ਕਰੇ ਪੂਜਾ ਮਨਮੁਖ ਰੋਗੁ ਨ ਜਾਈ ॥ जपु तप संजम वरत करे पूजा मनमुख रोगु न जाई ॥ Jap ṫap sanjam varaṫ karé poojaa manmukʰ rog na jaa▫ee. The self-willed Manmukh may perform chants, meditations, austere self-discipline, fasts and devotional worship, but his sickness does not go away. ਅੰਤਰਿ ਰੋਗੁ ਮਹਾ ਅਭਿਮਾਨਾ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਈ ॥੨॥ अंतरि रोगु महा अभिमाना दूजै भाइ खुआई ॥२॥ Anṫar rog mahaa abʰimaanaa ḋoojæ bʰaa▫é kʰu▫aa▫ee. ||2|| Deep within him is the sickness of excessive egotism; in the love of duality he is ruined. ||2|| ਬਾਹਰਿ ਭੇਖ ਬਹੁਤੁ ਚਤੁਰਾਈ ਮਨੂਆ ਦਹ ਦਿਸਿ ਧਾਵੈ ॥ बाहरि भेख बहुतु चतुराई मनूआ दह दिसि धावै ॥ Baahar bʰékʰ bahuṫ chaṫuraa▫ee manoo▫aa ḋah ḋis ḋʰaavæ. Outwardly, he wears religious robes and he is very clever, but his mind wanders in the ten directions. ਹਉਮੈ ਬਿਆਪਿਆ ਸਬਦੁ ਨ ਚੀਨੑੈ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਜੂਨੀ ਆਵੈ ॥੩॥ हउमै बिआपिआ सबदु न चीन्है फिरि फिरि जूनी आवै ॥३॥ Ha▫umæ bi▫aapi▫aa sabaḋ na cheenĥæ fir fir joonee aavæ. ||3|| Engrossed in ego, he does not remember the Word of the Shabad; over and over again, he is reincarnated. ||3|| ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਏਕੋ ਬੂਝੈ ਏਕਸੁ ਮਾਹਿ ਸਮਾਏ ॥੪॥੪॥ गुर परसादी एको बूझै एकसु माहि समाए ॥४॥४॥ Gur parsaadee éko boojʰæ ékas maahi samaa▫é. ||4||4|| By Guru’s Grace, he understands the One Lord, and is absorbed into the One Lord. ||4||4|| ਨਾਨਕ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸੋ ਬੂਝੈ ਸੋ ਜਨੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ॥ नानक नदरि करे सो बूझै सो जनु नामु धिआए ॥ Naanak naḋar karé so boojʰæ so jan naam ḋʰi▫aa▫é. O Nanak! That mortal who is blessed with the Lord’s Glance of Grace, understands Him; that humble servant meditates on the Naam, the Name of the Lord.