ਆਪ ਡੁਬੇ ਚਹੁ ਬੇਦ ਮਹਿ ਚੇਲੇ ਦੀਏ ਬਹਾਇ ॥੧੦੪॥
आप डुबे चहु बेद महि चेले दीए बहाइ ॥१०४॥
Aap dubé chahu béḋ mėh chélé ḋee▫é bahaa▫é. ||104||
He himself is drowning in the four Vedas; he drowns his disciples as well. ||104||
|
ਕਬੀਰ ਜੇਤੇ ਪਾਪ ਕੀਏ ਰਾਖੇ ਤਲੈ ਦੁਰਾਇ ॥
कबीर जेते पाप कीए राखे तलै दुराइ ॥
Kabeer jéṫé paap kee▫é raakʰé ṫalæ ḋuraa▫é.
Kabir! Whatever sins the mortal has committed, he tries to keep hidden under cover.
|
ਪਰਗਟ ਭਏ ਨਿਦਾਨ ਸਭ ਜਬ ਪੂਛੇ ਧਰਮ ਰਾਇ ॥੧੦੫॥
परगट भए निदान सभ जब पूछे धरम राइ ॥१०५॥
Pargat bʰa▫é niḋaan sabʰ jab poochʰé ḋʰaram raa▫é. ||105||
But in the end, they shall all be revealed, when the Righteous Judge of Dharma investigates. ||105||
|
ਕਬੀਰ ਹਰਿ ਕਾ ਸਿਮਰਨੁ ਛਾਡਿ ਕੈ ਪਾਲਿਓ ਬਹੁਤੁ ਕੁਟੰਬੁ ॥
कबीर हरि का सिमरनु छाडि कै पालिओ बहुतु कुट्मबु ॥
Kabeer har kaa simran chʰaad kæ paali▫o bahuṫ kutamb.
Kabir! You have given up meditating on the Lord, and you have raised a large family.
|
ਧੰਧਾ ਕਰਤਾ ਰਹਿ ਗਇਆ ਭਾਈ ਰਹਿਆ ਨ ਬੰਧੁ ॥੧੦੬॥
धंधा करता रहि गइआ भाई रहिआ न बंधु ॥१०६॥
Ḋʰanḋʰaa karṫaa rėh ga▫i▫aa bʰaa▫ee rahi▫aa na banḋʰ. ||106||
You continue to involve yourself in worldly affairs, but none of your brothers and relatives remain. ||106||
|
ਕਬੀਰ ਹਰਿ ਕਾ ਸਿਮਰਨੁ ਛਾਡਿ ਕੈ ਰਾਤਿ ਜਗਾਵਨ ਜਾਇ ॥
कबीर हरि का सिमरनु छाडि कै राति जगावन जाइ ॥
Kabeer har kaa simran chʰaad kæ raaṫ jagaavan jaa▫é.
Kabir! Those who give up meditation on the Lord, and get up at night to wake the spirits of the dead,
|
ਸਰਪਨਿ ਹੋਇ ਕੈ ਅਉਤਰੈ ਜਾਏ ਅਪੁਨੇ ਖਾਇ ॥੧੦੭॥
सरपनि होइ कै अउतरै जाए अपुने खाइ ॥१०७॥
Sarpan ho▫é kæ a▫uṫaræ jaa▫é apuné kʰaa▫é. ||107||
shall be reincarnated as snakes, and eat their own offspring. ||107||
|
ਕਬੀਰ ਹਰਿ ਕਾ ਸਿਮਰਨੁ ਛਾਡਿ ਕੈ ਅਹੋਈ ਰਾਖੈ ਨਾਰਿ ॥
कबीर हरि का सिमरनु छाडि कै अहोई राखै नारि ॥
Kabeer har kaa simran chʰaad kæ aho▫ee raakʰæ naar.
Kabir! The woman who gives up meditation on the Lord, and observes the ritual fast of Ahoi,
|
ਗਦਹੀ ਹੋਇ ਕੈ ਅਉਤਰੈ ਭਾਰੁ ਸਹੈ ਮਨ ਚਾਰਿ ॥੧੦੮॥
गदही होइ कै अउतरै भारु सहै मन चारि ॥१०८॥
Gaḋhee ho▫é kæ a▫uṫaræ bʰaar sahæ man chaar. ||108||
shall be reincarnated as a donkey, to carry heavy burdens. ||108||
|
ਕਬੀਰ ਚਤੁਰਾਈ ਅਤਿ ਘਨੀ ਹਰਿ ਜਪਿ ਹਿਰਦੈ ਮਾਹਿ ॥
कबीर चतुराई अति घनी हरि जपि हिरदै माहि ॥
Kabeer chaṫuraa▫ee aṫ gʰanee har jap hirḋæ maahi.
Kabir! It is the most clever wisdom, to chant and meditate on the Lord in the heart.
|
ਸੂਰੀ ਊਪਰਿ ਖੇਲਨਾ ਗਿਰੈ ਤ ਠਾਹਰ ਨਾਹਿ ॥੧੦੯॥
सूरी ऊपरि खेलना गिरै त ठाहर नाहि ॥१०९॥
Sooree oopar kʰélnaa giræ ṫa tʰaahar naahi. ||109||
It is like playing on a pig; if you fall off, you will find no place of rest. ||109||
|
ਕਬੀਰ ਸੋੁਈ ਮੁਖੁ ਧੰਨਿ ਹੈ ਜਾ ਮੁਖਿ ਕਹੀਐ ਰਾਮੁ ॥
कबीर सुोई मुखु धंनि है जा मुखि कहीऐ रामु ॥
Kabeer so▫ee mukʰ ḋʰan hæ jaa mukʰ kahee▫æ raam.
Kabir! Blessed is that mouth, which utters the Lord’s Name.
|
ਦੇਹੀ ਕਿਸ ਕੀ ਬਾਪੁਰੀ ਪਵਿਤ੍ਰੁ ਹੋਇਗੋ ਗ੍ਰਾਮੁ ॥੧੧੦॥
देही किस की बापुरी पवित्रु होइगो ग्रामु ॥११०॥
Ḋéhee kis kee baapuree paviṫar ho▫igo garaam. ||110||
It purifies the body, and the whole village as well. ||110||
|
ਕਬੀਰ ਸੋਈ ਕੁਲ ਭਲੀ ਜਾ ਕੁਲ ਹਰਿ ਕੋ ਦਾਸੁ ॥
कबीर सोई कुल भली जा कुल हरि को दासु ॥
Kabeer so▫ee kul bʰalee jaa kul har ko ḋaas.
Kabir! That family is good, in which the Lord’s slave is born.
|
ਜਿਹ ਕੁਲ ਦਾਸੁ ਨ ਊਪਜੈ ਸੋ ਕੁਲ ਢਾਕੁ ਪਲਾਸੁ ॥੧੧੧॥
जिह कुल दासु न ऊपजै सो कुल ढाकु पलासु ॥१११॥
Jih kul ḋaas na oopjæ so kul dʰaak palaas. ||111||
But that family in which the Lord’s slave is not born is as useless as weeds. ||111||
|
ਕਬੀਰ ਹੈ ਗਇ ਬਾਹਨ ਸਘਨ ਘਨ ਲਾਖ ਧਜਾ ਫਹਰਾਹਿ ॥
कबीर है गइ बाहन सघन घन लाख धजा फहराहि ॥
Kabeer hæ ga▫é baahan sagʰan gʰan laakʰ ḋʰajaa fahraahi.
Kabir! Some have lots of horses, elephants and carriages, and thousands of banners waving.
|
ਇਆ ਸੁਖ ਤੇ ਭਿਖੵਾ ਭਲੀ ਜਉ ਹਰਿ ਸਿਮਰਤ ਦਿਨ ਜਾਹਿ ॥੧੧੨॥
इआ सुख ते भिख्या भली जउ हरि सिमरत दिन जाहि ॥११२॥
I▫aa sukʰ ṫé bʰikʰ▫yaa bʰalee ja▫o har simraṫ ḋin jaahi. ||112||
But begging is better than these comforts, if one spends his days meditating in remembrance of the Lord. ||112||
|
ਕਬੀਰ ਸਭੁ ਜਗੁ ਹਉ ਫਿਰਿਓ ਮਾਂਦਲੁ ਕੰਧ ਚਢਾਇ ॥
कबीर सभु जगु हउ फिरिओ मांदलु कंध चढाइ ॥
Kabeer sabʰ jag ha▫o firi▫o maaⁿḋal kanḋʰ chadʰaa▫é.
Kabir! I have wandered all over the world, carrying the drum on my shoulder.
|
ਕੋਈ ਕਾਹੂ ਕੋ ਨਹੀ ਸਭ ਦੇਖੀ ਠੋਕਿ ਬਜਾਇ ॥੧੧੩॥
कोई काहू को नही सभ देखी ठोकि बजाइ ॥११३॥
Ko▫ee kaahoo ko nahee sabʰ ḋékʰee tʰok bajaa▫é. ||113||
No one belongs to anyone else; I have looked and carefully studied it. ||113||
|
ਮਾਰਗਿ ਮੋਤੀ ਬੀਥਰੇ ਅੰਧਾ ਨਿਕਸਿਓ ਆਇ ॥
मारगि मोती बीथरे अंधा निकसिओ आइ ॥
Maarag moṫee beeṫʰré anḋʰaa niksi▫o aa▫é.
The pearls are scattered on the road; the blind man comes along.
|
ਜੋਤਿ ਬਿਨਾ ਜਗਦੀਸ ਕੀ ਜਗਤੁ ਉਲੰਘੇ ਜਾਇ ॥੧੧੪॥
जोति बिना जगदीस की जगतु उलंघे जाइ ॥११४॥
Joṫ binaa jagḋees kee jagaṫ ulangʰé jaa▫é. ||114||
Without the Light of the Lord of the Universe, the world just passes them by. ||114||
|
ਬੂਡਾ ਬੰਸੁ ਕਬੀਰ ਕਾ ਉਪਜਿਓ ਪੂਤੁ ਕਮਾਲੁ ॥
बूडा बंसु कबीर का उपजिओ पूतु कमालु ॥
Boodaa bans Kabeer kaa upji▫o pooṫ kamaal.
O Kabir! My family has drowned since the birth of my son Kamaal.
|
ਹਰਿ ਕਾ ਸਿਮਰਨੁ ਛਾਡਿ ਕੈ ਘਰਿ ਲੇ ਆਯਾ ਮਾਲੁ ॥੧੧੫॥
हरि का सिमरनु छाडि कै घरि ले आया मालु ॥११५॥
Har kaa simran chʰaad kæ gʰar lé aa▫yaa maal. ||115||
He has given up meditating on the Lord, in order to bring home wealth. ||115||
|
ਕਬੀਰ ਸਾਧੂ ਕਉ ਮਿਲਨੇ ਜਾਈਐ ਸਾਥਿ ਨ ਲੀਜੈ ਕੋਇ ॥
कबीर साधू कउ मिलने जाईऐ साथि न लीजै कोइ ॥
Kabeer saaḋʰoo ka▫o milné jaa▫ee▫æ saaṫʰ na leejæ ko▫é.
Kabir! Go out to meet the holy man; do not take anyone else with you.
|
ਪਾਛੈ ਪਾਉ ਨ ਦੀਜੀਐ ਆਗੈ ਹੋਇ ਸੁ ਹੋਇ ॥੧੧੬॥
पाछै पाउ न दीजीऐ आगै होइ सु होइ ॥११६॥
Paachʰæ paa▫o na ḋeejee▫æ aagæ ho▫é so ho▫é. ||116||
Do not turn back - keep on going. Whatever will be, will be. ||116||
|
ਕਬੀਰ ਜਗੁ ਬਾਧਿਓ ਜਿਹ ਜੇਵਰੀ ਤਿਹ ਮਤ ਬੰਧਹੁ ਕਬੀਰ ॥
कबीर जगु बाधिओ जिह जेवरी तिह मत बंधहु कबीर ॥
Kabeer jag baaḋʰi▫o jih jévree ṫih maṫ banḋʰhu Kabeer.
Kabir! Do not bind yourself with that chain, which binds the whole world.
|
ਜੈਹਹਿ ਆਟਾ ਲੋਨ ਜਿਉ ਸੋਨ ਸਮਾਨਿ ਸਰੀਰੁ ॥੧੧੭॥
जैहहि आटा लोन जिउ सोन समानि सरीरु ॥११७॥
Jæhėh aataa lon ji▫o son samaan sareer. ||117||
As the salt is lost in the flour, so shall your golden body be lost. ||117||
|
ਕਬੀਰ ਹੰਸੁ ਉਡਿਓ ਤਨੁ ਗਾਡਿਓ ਸੋਝਾਈ ਸੈਨਾਹ ॥
कबीर हंसु उडिओ तनु गाडिओ सोझाई सैनाह ॥
Kabeer hans udi▫o ṫan gaadi▫o sojʰaa▫ee sænaah.
Kabir! The soul-swan is flying away, and the body is being buried, and still he makes gestures.
|
ਅਜਹੂ ਜੀਉ ਨ ਛੋਡਈ ਰੰਕਾਈ ਨੈਨਾਹ ॥੧੧੮॥
अजहू जीउ न छोडई रंकाई नैनाह ॥११८॥
Ajhoo jee▫o na chʰod▫ee rankaa▫ee nænaah. ||118||
Even then, the mortal does not give up the cruel look in his eyes. ||118||
|
ਕਬੀਰ ਨੈਨ ਨਿਹਾਰਉ ਤੁਝ ਕਉ ਸ੍ਰਵਨ ਸੁਨਉ ਤੁਅ ਨਾਉ ॥
कबीर नैन निहारउ तुझ कउ स्रवन सुनउ तुअ नाउ ॥
Kabeer næn nihaara▫o ṫujʰ ka▫o sarvan sun▫o ṫu▫a naa▫o.
Kabir: with my eyes, I see You, Lord; with my ears, I hear Your Name.
|
ਬੈਨ ਉਚਰਉ ਤੁਅ ਨਾਮ ਜੀ ਚਰਨ ਕਮਲ ਰਿਦ ਠਾਉ ॥੧੧੯॥
बैन उचरउ तुअ नाम जी चरन कमल रिद ठाउ ॥११९॥
Bæn uchara▫o ṫu▫a naam jee charan kamal riḋ tʰaa▫o. ||119||
With my tongue I chant Your Name; I enshrine Your Lotus Feet within my heart. ||119||
|
ਕਬੀਰ ਸੁਰਗ ਨਰਕ ਤੇ ਮੈ ਰਹਿਓ ਸਤਿਗੁਰ ਕੇ ਪਰਸਾਦਿ ॥
कबीर सुरग नरक ते मै रहिओ सतिगुर के परसादि ॥
Kabeer surag narak ṫé mæ rahi▫o saṫgur ké parsaaḋ.
Kabir! I have been spared from heaven and hell, by the Grace of the True Guru.
|
ਚਰਨ ਕਮਲ ਕੀ ਮਉਜ ਮਹਿ ਰਹਉ ਅੰਤਿ ਅਰੁ ਆਦਿ ॥੧੨੦॥
चरन कमल की मउज महि रहउ अंति अरु आदि ॥१२०॥
Charan kamal kee ma▫uj mėh raha▫o anṫ ar aaḋ. ||120||
From beginning to end, I abide in the joy of the Lord’s Lotus Feet. ||120||
|
ਕਬੀਰ ਚਰਨ ਕਮਲ ਕੀ ਮਉਜ ਕੋ ਕਹਿ ਕੈਸੇ ਉਨਮਾਨ ॥
कबीर चरन कमल की मउज को कहि कैसे उनमान ॥
Kabeer charan kamal kee ma▫uj ko kahi kæsé unmaan.
Kabir! How can I even describe the extent of the joy of the Lord’s Lotus Feet?
|
ਕਹਿਬੇ ਕਉ ਸੋਭਾ ਨਹੀ ਦੇਖਾ ਹੀ ਪਰਵਾਨੁ ॥੧੨੧॥
कहिबे कउ सोभा नही देखा ही परवानु ॥१२१॥
Kahibé ka▫o sobʰaa nahee ḋékʰaa hee parvaan. ||121||
I cannot describe its sublime glory; it has to be seen to be appreciated. ||121||
|
ਕਬੀਰ ਦੇਖਿ ਕੈ ਕਿਹ ਕਹਉ ਕਹੇ ਨ ਕੋ ਪਤੀਆਇ ॥
कबीर देखि कै किह कहउ कहे न को पतीआइ ॥
Kabeer ḋékʰ kæ kih kaha▫o kahé na ko paṫee▫aa▫é.
Kabir! How can I describe what I have seen? No one will believe my words.
|
ਹਰਿ ਜੈਸਾ ਤੈਸਾ ਉਹੀ ਰਹਉ ਹਰਖਿ ਗੁਨ ਗਾਇ ॥੧੨੨॥
हरि जैसा तैसा उही रहउ हरखि गुन गाइ ॥१२२॥
Har jæsaa ṫæsaa uhee raha▫o harakʰ gun gaa▫é. ||122||
The Lord is just as He is. I dwell in delight, singing His Glorious Praises. ||122||
|
