ਆਪਨ ਖੇਲੁ ਆਪਿ ਵਰਤੀਜਾ ॥
आपन खेलु आपि वरतीजा ॥
Aapan kʰél aap varṫeejaa.
He Himself has staged His own drama;
|
ਨਾਨਕ ਕਰਨੈਹਾਰੁ ਨ ਦੂਜਾ ॥੧॥
नानक करनैहारु न दूजा ॥१॥
Naanak karnæhaar na ḋoojaa. ||1||
O Nanak! There is no other Creator. ||1||
|
ਜਬ ਹੋਵਤ ਪ੍ਰਭ ਕੇਵਲ ਧਨੀ ॥
जब होवत प्रभ केवल धनी ॥
Jab hovaṫ parabʰ kéval ḋʰanee.
When there was only God the Master,
|
ਤਬ ਬੰਧ ਮੁਕਤਿ ਕਹੁ ਕਿਸ ਕਉ ਗਨੀ ॥
तब बंध मुकति कहु किस कउ गनी ॥
Ṫab banḋʰ mukaṫ kaho kis ka▫o ganee.
then who was called bound or liberated?
|
ਜਬ ਏਕਹਿ ਹਰਿ ਅਗਮ ਅਪਾਰ ॥
जब एकहि हरि अगम अपार ॥
Jab ékėh har agam apaar.
When there was only the Lord, Unfathomable and Infinite,
|
ਤਬ ਨਰਕ ਸੁਰਗ ਕਹੁ ਕਉਨ ਅਉਤਾਰ ॥
तब नरक सुरग कहु कउन अउतार ॥
Ṫab narak surag kaho ka▫un a▫uṫaar.
then who entered hell, and who entered heaven?
|
ਜਬ ਨਿਰਗੁਨ ਪ੍ਰਭ ਸਹਜ ਸੁਭਾਇ ॥
जब निरगुन प्रभ सहज सुभाइ ॥
Jab nirgun parabʰ sahj subʰaa▫é.
When God was without attributes, in absolute poise,
|
ਤਬ ਸਿਵ ਸਕਤਿ ਕਹਹੁ ਕਿਤੁ ਠਾਇ ॥
तब सिव सकति कहहु कितु ठाइ ॥
Ṫab siv sakaṫ kahhu kiṫ tʰaa▫é.
then where was mind and where was matter - where was Shiva and Shakti?
|
ਜਬ ਆਪਹਿ ਆਪਿ ਅਪਨੀ ਜੋਤਿ ਧਰੈ ॥
जब आपहि आपि अपनी जोति धरै ॥
Jab aapėh aap apnee joṫ ḋʰaræ.
When He held His Own Light unto Himself,
|
ਤਬ ਕਵਨ ਨਿਡਰੁ ਕਵਨ ਕਤ ਡਰੈ ॥
तब कवन निडरु कवन कत डरै ॥
Ṫab kavan nidar kavan kaṫ daræ.
then who was fearless, and who was afraid?
|
ਆਪਨ ਚਲਿਤ ਆਪਿ ਕਰਨੈਹਾਰ ॥
आपन चलित आपि करनैहार ॥
Aapan chaliṫ aap karnæhaar.
He Himself is the Performer in His own plays;
|
ਨਾਨਕ ਠਾਕੁਰ ਅਗਮ ਅਪਾਰ ॥੨॥
नानक ठाकुर अगम अपार ॥२॥
Naanak tʰaakur agam apaar. ||2||
O Nanak! The Lord Master is Unfathomable and Infinite. ||2||
|
ਅਬਿਨਾਸੀ ਸੁਖ ਆਪਨ ਆਸਨ ॥
अबिनासी सुख आपन आसन ॥
Abʰinaasee sukʰ aapan aasan.
When the Immortal Lord was seated at ease,
|
ਤਹ ਜਨਮ ਮਰਨ ਕਹੁ ਕਹਾ ਬਿਨਾਸਨ ॥
तह जनम मरन कहु कहा बिनासन ॥
Ṫah janam maran kaho kahaa binaasan.
then where was birth, death and dissolution?
|
ਜਬ ਪੂਰਨ ਕਰਤਾ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਇ ॥
जब पूरन करता प्रभु सोइ ॥
Jab pooran karṫaa parabʰ so▫é.
When there was only God, the Perfect Creator,
|
ਤਬ ਜਮ ਕੀ ਤ੍ਰਾਸ ਕਹਹੁ ਕਿਸੁ ਹੋਇ ॥
तब जम की त्रास कहहु किसु होइ ॥
Ṫab jam kee ṫaraas kahhu kis ho▫é.
then who was afraid of death?
|
ਜਬ ਅਬਿਗਤ ਅਗੋਚਰ ਪ੍ਰਭ ਏਕਾ ॥
जब अबिगत अगोचर प्रभ एका ॥
Jab abigaṫ agochar parabʰ ékaa.
When there was only the One Lord, unmanifest and incomprehensible,
|
ਤਬ ਚਿਤ੍ਰ ਗੁਪਤ ਕਿਸੁ ਪੂਛਤ ਲੇਖਾ ॥
तब चित्र गुपत किसु पूछत लेखा ॥
Ṫab chiṫar gupaṫ kis poochʰaṫ lékʰaa.
then who was called to account by the recording scribes of the conscious and the subconscious?
|
ਜਬ ਨਾਥ ਨਿਰੰਜਨ ਅਗੋਚਰ ਅਗਾਧੇ ॥
जब नाथ निरंजन अगोचर अगाधे ॥
Jab naaṫʰ niranjan agochar agaaḋʰé.
When there was only the Immaculate, Incomprehensible, Unfathomable Master,
|
ਤਬ ਕਉਨ ਛੁਟੇ ਕਉਨ ਬੰਧਨ ਬਾਧੇ ॥
तब कउन छुटे कउन बंधन बाधे ॥
Ṫab ka▫un chʰuté ka▫un banḋʰan baaḋʰé.
then who was emancipated, and who was held in bondage?
|
ਆਪਨ ਆਪ ਆਪ ਹੀ ਅਚਰਜਾ ॥
आपन आप आप ही अचरजा ॥
Aapan aap aap hee acharjaa.
He Himself, in and of Himself, is the most wonderful.
|
ਨਾਨਕ ਆਪਨ ਰੂਪ ਆਪ ਹੀ ਉਪਰਜਾ ॥੩॥
नानक आपन रूप आप ही उपरजा ॥३॥
Naanak aapan roop aap hee uparjaa. ||3||
O Nanak! He Himself created His Own Form. ||3||
|
ਜਹ ਨਿਰਮਲ ਪੁਰਖੁ ਪੁਰਖ ਪਤਿ ਹੋਤਾ ॥
जह निरमल पुरखु पुरख पति होता ॥
Jah nirmal purakʰ purakʰ paṫ hoṫaa.
When there was only the Immaculate Being, the Lord of beings,
|
ਤਹ ਬਿਨੁ ਮੈਲੁ ਕਹਹੁ ਕਿਆ ਧੋਤਾ ॥
तह बिनु मैलु कहहु किआ धोता ॥
Ṫah bin mæl kahhu ki▫aa ḋʰoṫaa.
there was no filth, so what was there to be washed clean?
|
ਜਹ ਨਿਰੰਜਨ ਨਿਰੰਕਾਰ ਨਿਰਬਾਨ ॥
जह निरंजन निरंकार निरबान ॥
Jah niranjan nirankaar nirbaan.
When there was only the Pure, Formless Lord in Nirvana,
|
ਤਹ ਕਉਨ ਕਉ ਮਾਨ ਕਉਨ ਅਭਿਮਾਨ ॥
तह कउन कउ मान कउन अभिमान ॥
Ṫah ka▫un ka▫o maan ka▫un abʰimaan.
then who was honored, and who was dishonored?
|
ਜਹ ਸਰੂਪ ਕੇਵਲ ਜਗਦੀਸ ॥
जह सरूप केवल जगदीस ॥
Jah saroop kéval jagḋees.
When there was only the Form of the Lord of the Universe,
|
ਤਹ ਛਲ ਛਿਦ੍ਰ ਲਗਤ ਕਹੁ ਕੀਸ ॥
तह छल छिद्र लगत कहु कीस ॥
Ṫah chʰal chʰiḋar lagaṫ kaho kees.
then who was tainted by fraud and sin?
|
ਜਹ ਜੋਤਿ ਸਰੂਪੀ ਜੋਤਿ ਸੰਗਿ ਸਮਾਵੈ ॥
जह जोति सरूपी जोति संगि समावै ॥
Jah joṫ saroopee joṫ sang samaavæ.
When the Embodiment of Light was immersed in His Own Light,
|
ਤਹ ਕਿਸਹਿ ਭੂਖ ਕਵਨੁ ਤ੍ਰਿਪਤਾਵੈ ॥
तह किसहि भूख कवनु त्रिपतावै ॥
Ṫah kisėh bʰookʰ kavan ṫaripṫaavæ.
then who was hungry, and who was satisfied?
|
ਕਰਨ ਕਰਾਵਨ ਕਰਨੈਹਾਰੁ ॥
करन करावन करनैहारु ॥
Karan karaavan karnæhaar.
He is the Cause of all causes, the Creator Lord.
|
ਨਾਨਕ ਕਰਤੇ ਕਾ ਨਾਹਿ ਸੁਮਾਰੁ ॥੪॥
नानक करते का नाहि सुमारु ॥४॥
Naanak karṫé kaa naahi sumaar. ||4||
O Nanak! The Creator is beyond calculation. ||4||
|
ਜਬ ਅਪਨੀ ਸੋਭਾ ਆਪਨ ਸੰਗਿ ਬਨਾਈ ॥
जब अपनी सोभा आपन संगि बनाई ॥
Jab apnee sobʰaa aapan sang banaa▫ee.
When His Glory was contained within Himself,
|
ਤਬ ਕਵਨ ਮਾਇ ਬਾਪ ਮਿਤ੍ਰ ਸੁਤ ਭਾਈ ॥
तब कवन माइ बाप मित्र सुत भाई ॥
Ṫab kavan maa▫é baap miṫar suṫ bʰaa▫ee.
then who was mother, father, friend, child or sibling?
|
ਜਹ ਸਰਬ ਕਲਾ ਆਪਹਿ ਪਰਬੀਨ ॥
जह सरब कला आपहि परबीन ॥
Jah sarab kalaa aapėh parbeen.
When all power and wisdom was latent within Him,
|
ਤਹ ਬੇਦ ਕਤੇਬ ਕਹਾ ਕੋਊ ਚੀਨ ॥
तह बेद कतेब कहा कोऊ चीन ॥
Ṫah béḋ kaṫéb kahaa ko▫oo cheen.
then where were the Vedas and the scriptures, and who was there to read them?
|
ਜਬ ਆਪਨ ਆਪੁ ਆਪਿ ਉਰਿ ਧਾਰੈ ॥
जब आपन आपु आपि उरि धारै ॥
Jab aapan aap aap ur ḋʰaaræ.
When He kept Himself, All-in-all, unto His Own Heart,
|
ਤਉ ਸਗਨ ਅਪਸਗਨ ਕਹਾ ਬੀਚਾਰੈ ॥
तउ सगन अपसगन कहा बीचारै ॥
Ṫa▫o sagan apasgan kahaa beechaaræ.
then who considered omens to be good or bad?
|
ਜਹ ਆਪਨ ਊਚ ਆਪਨ ਆਪਿ ਨੇਰਾ ॥
जह आपन ऊच आपन आपि नेरा ॥
Jah aapan ooch aapan aap néraa.
When He Himself was lofty, and He Himself was near at hand,
|
ਤਹ ਕਉਨ ਠਾਕੁਰੁ ਕਉਨੁ ਕਹੀਐ ਚੇਰਾ ॥
तह कउन ठाकुरु कउनु कहीऐ चेरा ॥
Ṫah ka▫un tʰaakur ka▫un kahee▫æ chéraa.
then who was called master, and who was called disciple?
|
ਬਿਸਮਨ ਬਿਸਮ ਰਹੇ ਬਿਸਮਾਦ ॥
बिसमन बिसम रहे बिसमाद ॥
Bisman bisam rahé bismaaḋ.
We are wonder-struck at the wondrous wonder of the Lord.
|
ਨਾਨਕ ਅਪਨੀ ਗਤਿ ਜਾਨਹੁ ਆਪਿ ॥੫॥
नानक अपनी गति जानहु आपि ॥५॥
Naanak apnee gaṫ jaanhu aap. ||5||
O Nanak! He alone knows His own state. ||5||
|
ਜਹ ਅਛਲ ਅਛੇਦ ਅਭੇਦ ਸਮਾਇਆ ॥
जह अछल अछेद अभेद समाइआ ॥
Jah achʰal achʰéḋ abʰéḋ samaa▫i▫aa.
When the Undeceiveable, Impenetrable, Inscrutable One was self-absorbed,
|
ਊਹਾ ਕਿਸਹਿ ਬਿਆਪਤ ਮਾਇਆ ॥
ऊहा किसहि बिआपत माइआ ॥
Oohaa kisėh bi▫aapaṫ maa▫i▫aa.
then who was swayed by Maya?
|
ਆਪਸ ਕਉ ਆਪਹਿ ਆਦੇਸੁ ॥
आपस कउ आपहि आदेसु ॥
Aapas ka▫o aapėh aaḋés.
When He paid homage to Himself,
|
ਤਿਹੁ ਗੁਣ ਕਾ ਨਾਹੀ ਪਰਵੇਸੁ ॥
तिहु गुण का नाही परवेसु ॥
Ṫihu guṇ kaa naahee parvés.
then the three qualities were not prevailing.
|
ਜਹ ਏਕਹਿ ਏਕ ਏਕ ਭਗਵੰਤਾ ॥
जह एकहि एक एक भगवंता ॥
Jah ékėh ék ék bʰagvanṫaa.
When there was only the One, the One and Only Lord God,
|
ਤਹ ਕਉਨੁ ਅਚਿੰਤੁ ਕਿਸੁ ਲਾਗੈ ਚਿੰਤਾ ॥
तह कउनु अचिंतु किसु लागै चिंता ॥
Ṫah ka▫un achinṫ kis laagæ chinṫaa.
then who was not anxious, and who felt anxiety?
|
ਜਹ ਆਪਨ ਆਪੁ ਆਪਿ ਪਤੀਆਰਾ ॥
जह आपन आपु आपि पतीआरा ॥
Jah aapan aap aap paṫee▫aaraa.
When He Himself was satisfied with Himself,
|
ਤਹ ਕਉਨੁ ਕਥੈ ਕਉਨੁ ਸੁਨਨੈਹਾਰਾ ॥
तह कउनु कथै कउनु सुननैहारा ॥
Ṫah ka▫un kaṫʰæ ka▫un sunnæhaaraa.
then who spoke and who listened?
|
ਬਹੁ ਬੇਅੰਤ ਊਚ ਤੇ ਊਚਾ ॥
बहु बेअंत ऊच ते ऊचा ॥
Baho bé▫anṫ ooch ṫé oochaa.
He is vast and infinite, the highest of the high.
|
ਨਾਨਕ ਆਪਸ ਕਉ ਆਪਹਿ ਪਹੂਚਾ ॥੬॥
नानक आपस कउ आपहि पहूचा ॥६॥
Naanak aapas ka▫o aapėh pahoochaa. ||6||
O Nanak! He alone can reach Himself. ||6||
|
ਜਹ ਆਪਿ ਰਚਿਓ ਪਰਪੰਚੁ ਅਕਾਰੁ ॥
जह आपि रचिओ परपंचु अकारु ॥
Jah aap rachi▫o parpanch akaar.
When He Himself fashioned the visible world of the creation,
|
ਤਿਹੁ ਗੁਣ ਮਹਿ ਕੀਨੋ ਬਿਸਥਾਰੁ ॥
तिहु गुण महि कीनो बिसथारु ॥
Ṫihu guṇ mėh keeno bisṫʰaar.
he made the world subject to the three dispositions.
|
ਪਾਪੁ ਪੁੰਨੁ ਤਹ ਭਈ ਕਹਾਵਤ ॥
पापु पुंनु तह भई कहावत ॥
Paap punn ṫah bʰa▫ee kahaavaṫ.
Sin and virtue then began to be spoken of.
|
