ਜਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਰਾਫੁ ਨਦਰਿ ਕਰਿ ਦੇਖੈ ਸੁਆਵਗੀਰ ਸਭਿ ਉਘੜਿ ਆਏ ॥
जा सतिगुरु सराफु नदरि करि देखै सुआवगीर सभि उघड़ि आए ॥
Jaa saṫgur saraaf naḋar kar ḋékʰæ su▫aavgeer sabʰ ugʰaṛ aa▫é.
When the True Guru, the Tester, observes with His Glance, the selfish ones are all exposed.
|
ਓਇ ਜੇਹਾ ਚਿਤਵਹਿ ਨਿਤ ਤੇਹਾ ਪਾਇਨਿ ਓਇ ਤੇਹੋ ਜੇਹੇ ਦਯਿ ਵਜਾਏ ॥
ओइ जेहा चितवहि नित तेहा पाइनि ओइ तेहो जेहे दयि वजाए ॥
O▫é jéhaa chiṫvahi niṫ ṫéhaa paa▫in o▫é ṫého jéhé ḋa▫yi vajaa▫é.
As one thinks, so does he receive, and so does the Lord make him known.
|
ਨਾਨਕ ਦੁਹੀ ਸਿਰੀ ਖਸਮੁ ਆਪੇ ਵਰਤੈ ਨਿਤ ਕਰਿ ਕਰਿ ਦੇਖੈ ਚਲਤ ਸਬਾਏ ॥੧॥
नानक दुही सिरी खसमु आपे वरतै नित करि करि देखै चलत सबाए ॥१॥
Naanak ḋuhee siree kʰasam aapé varṫæ niṫ kar kar ḋékʰæ chalaṫ sabaa▫é. ||1||
O Nanak! The Lord and Master is pervading at both ends; He continually acts, and beholds His own play. ||1||
|
ਮਃ ੪ ॥
मः ४ ॥
Mėhlaa 4.
Fourth Mehl:
|
ਇਕੁ ਮਨੁ ਇਕੁ ਵਰਤਦਾ ਜਿਤੁ ਲਗੈ ਸੋ ਥਾਇ ਪਾਇ ॥
इकु मनु इकु वरतदा जितु लगै सो थाइ पाइ ॥
Ik man ik varaṫḋaa jiṫ lagæ so ṫʰaa▫é paa▫é.
The mortal is of one mind - whatever he dedicates it to, in that he is successful.
|
ਕੋਈ ਗਲਾ ਕਰੇ ਘਨੇਰੀਆ ਜਿ ਘਰਿ ਵਥੁ ਹੋਵੈ ਸਾਈ ਖਾਇ ॥
कोई गला करे घनेरीआ जि घरि वथु होवै साई खाइ ॥
Ko▫ee galaa karé gʰanéree▫aa jė gʰar vaṫʰ hovæ saa▫ee kʰaa▫é.
Some talk a lot, but they eat only that which is in their own homes.
|
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੋਝੀ ਨਾ ਪਵੈ ਅਹੰਕਾਰੁ ਨ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥
बिनु सतिगुर सोझी ना पवै अहंकारु न विचहु जाइ ॥
Bin saṫgur sojʰee naa pavæ ahaⁿkaar na vichahu jaa▫é.
Without the True Guru, understanding is not obtained, and egotism does not depart from within.
|
ਅਹੰਕਾਰੀਆ ਨੋ ਦੁਖ ਭੁਖ ਹੈ ਹਥੁ ਤਡਹਿ ਘਰਿ ਘਰਿ ਮੰਗਾਇ ॥
अहंकारीआ नो दुख भुख है हथु तडहि घरि घरि मंगाइ ॥
Ahaⁿkaaree▫aa no ḋukʰ bʰukʰ hæ haṫʰ ṫadėh gʰar gʰar mangaa▫é.
Suffering and hunger cling to the egotistical people; they hold out their hands and beg from door to door.
|
ਕੂੜੁ ਠਗੀ ਗੁਝੀ ਨਾ ਰਹੈ ਮੁਲੰਮਾ ਪਾਜੁ ਲਹਿ ਜਾਇ ॥
कूड़ु ठगी गुझी ना रहै मुलंमा पाजु लहि जाइ ॥
Kooṛ tʰagee gujʰee naa rahæ mulammaa paaj lėh jaa▫é.
Their falsehood and fraud cannot remain concealed; their false appearances fall off in the end.
|
ਜਿਸੁ ਹੋਵੈ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਤਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਪ੍ਰਭੁ ਆਇ ॥
जिसु होवै पूरबि लिखिआ तिसु सतिगुरु मिलै प्रभु आइ ॥
Jis hovæ poorab likʰi▫aa ṫis saṫgur milæ parabʰ aa▫é.
One who has such preordained destiny comes to meet God through the True Guru.
|
ਜਿਉ ਲੋਹਾ ਪਾਰਸਿ ਭੇਟੀਐ ਮਿਲਿ ਸੰਗਤਿ ਸੁਵਰਨੁ ਹੋਇ ਜਾਇ ॥
जिउ लोहा पारसि भेटीऐ मिलि संगति सुवरनु होइ जाइ ॥
Ji▫o lohaa paaras bʰétee▫æ mil sangaṫ suvran ho▫é jaa▫é.
Just as iron is transmuted into gold by the touch of the Philosopher’s Stone, so are people transformed by joining the Sangat, the Holy Congregation.
|
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕੇ ਪ੍ਰਭ ਤੂ ਧਣੀ ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਚਲਾਇ ॥੨॥
जन नानक के प्रभ तू धणी जिउ भावै तिवै चलाइ ॥२॥
Jan Naanak ké parabʰ ṫoo ḋʰaṇee ji▫o bʰaavæ ṫivæ chalaa▫é. ||2||
O God, You are the Master of servant Nanak; as it pleases You, You lead him. ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛee.
Pauree:
|
ਜਿਨ ਹਰਿ ਹਿਰਦੈ ਸੇਵਿਆ ਤਿਨ ਹਰਿ ਆਪਿ ਮਿਲਾਏ ॥
जिन हरि हिरदै सेविआ तिन हरि आपि मिलाए ॥
Jin har hirḋæ sévi▫aa ṫin har aap milaa▫é.
One who serves the Lord with all his heart - the Lord Himself unites him with Himself.
|
ਗੁਣ ਕੀ ਸਾਝਿ ਤਿਨ ਸਿਉ ਕਰੀ ਸਭਿ ਅਵਗਣ ਸਬਦਿ ਜਲਾਏ ॥
गुण की साझि तिन सिउ करी सभि अवगण सबदि जलाए ॥
Guṇ kee saajʰ ṫin si▫o karee sabʰ avgaṇ sabaḋ jalaa▫é.
He enters into a partnership with virtue and merit, and burns off all his demerits with the fire of the Shabad.
|
ਅਉਗਣ ਵਿਕਣਿ ਪਲਰੀ ਜਿਸੁ ਦੇਹਿ ਸੁ ਸਚੇ ਪਾਏ ॥
अउगण विकणि पलरी जिसु देहि सु सचे पाए ॥
A▫ugaṇ vikaṇ palree jis ḋėh so saché paa▫é.
Demerits are purchased cheap, like straw; he alone gathers merit, who is so blessed by the True Lord.
|
ਬਲਿਹਾਰੀ ਗੁਰ ਆਪਣੇ ਜਿਨਿ ਅਉਗਣ ਮੇਟਿ ਗੁਣ ਪਰਗਟੀਆਏ ॥
बलिहारी गुर आपणे जिनि अउगण मेटि गुण परगटीआए ॥
Balihaaree gur aapṇé jin a▫ugaṇ mét guṇ pargatee▫aa▫é.
I am a sacrifice to my Guru, who has erased my demerits, and revealed my virtuous merits.
|
ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ਵਡੇ ਕੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਲਾਏ ॥੭॥
वडी वडिआई वडे की गुरमुखि आलाए ॥७॥
vadee vadi▫aa▫ee vadé kee gurmukʰ aalaa▫é. ||7||
The Gurmukh chants the glorious greatness of the great Lord God. ||7||
|
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
सलोक मः ४ ॥
Salok mėhlaa 4.
Shalok, Fourth Mehl:
|
ਸਤਿਗੁਰ ਵਿਚਿ ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ਜੋ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ॥
सतिगुर विचि वडी वडिआई जो अनदिनु हरि हरि नामु धिआवै ॥
Saṫgur vich vadee vadi▫aa▫ee jo an▫ḋin har har naam ḋʰi▫aavæ.
Great is the greatness within the True Guru, who meditates night and day on the Name of the Lord, Har, Har.
|
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਰਮਤ ਸੁਚ ਸੰਜਮੁ ਹਰਿ ਨਾਮੇ ਹੀ ਤ੍ਰਿਪਤਾਵੈ ॥
हरि हरि नामु रमत सुच संजमु हरि नामे ही त्रिपतावै ॥
Har har naam ramaṫ such sanjam har naamé hee ṫaripṫaavæ.
The repetition of the Name of the Lord, Har, Har, is his purity and self-restraint; with the Name of the Lord, He is satisfied.
|
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਤਾਣੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦੀਬਾਣੁ ਹਰਿ ਨਾਮੋ ਰਖ ਕਰਾਵੈ ॥
हरि नामु ताणु हरि नामु दीबाणु हरि नामो रख करावै ॥
Har naam ṫaaṇ har naam ḋeebaaṇ har naamo rakʰ karaavæ.
The Lord’s Name is His power, and the Lord’s Name is His Royal Court; the Lord’s Name protects Him.
|
ਜੋ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ਪੂਜੇ ਗੁਰ ਮੂਰਤਿ ਸੋ ਮਨ ਇਛੇ ਫਲ ਪਾਵੈ ॥
जो चितु लाइ पूजे गुर मूरति सो मन इछे फल पावै ॥
Jo chiṫ laa▫é poojé gur mooraṫ so man ichʰé fal paavæ.
One who centers his consciousness and worships the Guru, obtains the fruits of his mind’s desires.
|
ਜੋ ਨਿੰਦਾ ਕਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਤਿਸੁ ਕਰਤਾ ਮਾਰ ਦਿਵਾਵੈ ॥
जो निंदा करे सतिगुर पूरे की तिसु करता मार दिवावै ॥
Jo ninḋaa karé saṫgur pooré kee ṫis karṫaa maar ḋivaavæ.
But one who slanders the Perfect True Guru, shall be killed and destroyed by the Creator.
|
ਫੇਰਿ ਓਹ ਵੇਲਾ ਓਸੁ ਹਥਿ ਨ ਆਵੈ ਓਹੁ ਆਪਣਾ ਬੀਜਿਆ ਆਪੇ ਖਾਵੈ ॥
फेरि ओह वेला ओसु हथि न आवै ओहु आपणा बीजिआ आपे खावै ॥
Fér oh vélaa os haṫʰ na aavæ oh aapṇaa beeji▫aa aapé kʰaavæ.
This opportunity shall not come into his hands again; he must eat what he himself has planted.
|
ਨਰਕਿ ਘੋਰਿ ਮੁਹਿ ਕਾਲੈ ਖੜਿਆ ਜਿਉ ਤਸਕਰੁ ਪਾਇ ਗਲਾਵੈ ॥
नरकि घोरि मुहि कालै खड़िआ जिउ तसकरु पाइ गलावै ॥
Narak gʰor muhi kaalæ kʰaṛi▫aa ji▫o ṫaskar paa▫é galaavæ.
He shall be taken to the most horrible hell, with his face blackened like a thief, and a noose around his neck.
|
ਫਿਰਿ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸਰਣੀ ਪਵੈ ਤਾ ਉਬਰੈ ਜਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ॥
फिरि सतिगुर की सरणी पवै ता उबरै जा हरि हरि नामु धिआवै ॥
Fir saṫgur kee sarṇee pavæ ṫaa ubræ jaa har har naam ḋʰi▫aavæ.
But if he should again take to the Sanctuary of the True Guru, and meditate on the Name of the Lord, Har, Har, then he shall be saved.
|
ਹਰਿ ਬਾਤਾ ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਕਰਤੇ ਏਵੈ ਭਾਵੈ ॥੧॥
हरि बाता आखि सुणाए नानकु हरि करते एवै भावै ॥१॥
Har baaṫaa aakʰ suṇaa▫é Naanak har karṫé évæ bʰaavæ. ||1||
Nanak speaks and proclaims the Lord’s Story; as it pleases the Creator, so does he speak. ||1||
|
ਮਃ ੪ ॥
मः ४ ॥
Mėhlaa 4.
Fourth Mehl:
|
ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਕਾ ਹੁਕਮੁ ਨ ਮੰਨੈ ਓਹੁ ਮਨਮੁਖੁ ਅਗਿਆਨੁ ਮੁਠਾ ਬਿਖੁ ਮਾਇਆ ॥
पूरे गुर का हुकमु न मंनै ओहु मनमुखु अगिआनु मुठा बिखु माइआ ॥
Pooré gur kaa hukam na mannæ oh manmukʰ agi▫aan mutʰaa bikʰ maa▫i▫aa.
One who does not obey the Hukam, the Command of the Perfect Guru - that self-willed Manmukh is plundered by his ignorance and poisoned by Maya.
|
ਓਸੁ ਅੰਦਰਿ ਕੂੜੁ ਕੂੜੋ ਕਰਿ ਬੁਝੈ ਅਣਹੋਦੇ ਝਗੜੇ ਦਯਿ ਓਸ ਦੈ ਗਲਿ ਪਾਇਆ ॥
ओसु अंदरि कूड़ु कूड़ो करि बुझै अणहोदे झगड़े दयि ओस दै गलि पाइआ ॥
Os anḋar kooṛ kooṛo kar bujʰæ aṇhoḋé jʰagṛé ḋa▫yi os ḋæ gal paa▫i▫aa.
Within him is falsehood, and he sees everyone else as false; the Lord has tied these useless conflicts around his neck.
|
ਓਹੁ ਗਲ ਫਰੋਸੀ ਕਰੇ ਬਹੁਤੇਰੀ ਓਸ ਦਾ ਬੋਲਿਆ ਕਿਸੈ ਨ ਭਾਇਆ ॥
ओहु गल फरोसी करे बहुतेरी ओस दा बोलिआ किसै न भाइआ ॥
Oh gal farosee karé bahuṫéree os ḋaa boli▫aa kisæ na bʰaa▫i▫aa.
He babbles on and on, but the words he speaks please no one.
|
ਓਹੁ ਘਰਿ ਘਰਿ ਹੰਢੈ ਜਿਉ ਰੰਨ ਦੋੁਹਾਗਣਿ ਓਸੁ ਨਾਲਿ ਮੁਹੁ ਜੋੜੇ ਓਸੁ ਭੀ ਲਛਣੁ ਲਾਇਆ ॥
ओहु घरि घरि हंढै जिउ रंन दुोहागणि ओसु नालि मुहु जोड़े ओसु भी लछणु लाइआ ॥
Oh gʰar gʰar handʰæ ji▫o rann ḋohaagaṇ os naal muhu joṛé os bʰee lachʰaṇ laa▫i▫aa.
He wanders from house to house like an abandoned woman; whoever associates with him is stained by the mark of evil as well.
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਸੁ ਅਲਿਪਤੋ ਵਰਤੈ ਓਸ ਦਾ ਪਾਸੁ ਛਡਿ ਗੁਰ ਪਾਸਿ ਬਹਿ ਜਾਇਆ ॥
गुरमुखि होइ सु अलिपतो वरतै ओस दा पासु छडि गुर पासि बहि जाइआ ॥
Gurmukʰ ho▫é so alipaṫo varṫæ os ḋaa paas chʰad gur paas bahi jaa▫i▫aa.
Those who become Gurmukh avoid him; they forsake his company and sit hear the Guru.
|
