ਅੰਧਕਾਰ ਸੁਖਿ ਕਬਹਿ ਨ ਸੋਈ ਹੈ ॥
अंधकार सुखि कबहि न सोई है ॥
Anḋʰkaar sukʰ kabėh na so▫ee hæ.
In the darkness, no one can sleep in peace.
|
ਰਾਜਾ ਰੰਕੁ ਦੋਊ ਮਿਲਿ ਰੋਈ ਹੈ ॥੧॥
राजा रंकु दोऊ मिलि रोई है ॥१॥
Raajaa rank ḋo▫oo mil ro▫ee hæ. ||1||
The king and the pauper both weep and cry. ||1||
|
ਜਉ ਪੈ ਰਸਨਾ ਰਾਮੁ ਨ ਕਹਿਬੋ ॥
जउ पै रसना रामु न कहिबो ॥
Ja▫o pæ rasnaa raam na kahibo.
As long as the tongue does not chant the Lord’s Name,
|
ਉਪਜਤ ਬਿਨਸਤ ਰੋਵਤ ਰਹਿਬੋ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
उपजत बिनसत रोवत रहिबो ॥१॥ रहाउ ॥
Upjaṫ binsaṫ rovaṫ rahibo. ||1|| rahaa▫o.
the person continues coming and going in reincarnation, crying out in pain. ||1||Pause||
|
ਜਸ ਦੇਖੀਐ ਤਰਵਰ ਕੀ ਛਾਇਆ ॥
जस देखीऐ तरवर की छाइआ ॥
Jas ḋékʰee▫æ ṫarvar kee chʰaa▫i▫aa.
It is like the shadow of a tree;
|
ਪ੍ਰਾਨ ਗਏ ਕਹੁ ਕਾ ਕੀ ਮਾਇਆ ॥੨॥
प्रान गए कहु का की माइआ ॥२॥
Paraan ga▫é kaho kaa kee maa▫i▫aa. ||2||
when the breath of life passes out of the mortal being, tell me, what becomes of his wealth? ||2||
|
ਜਸ ਜੰਤੀ ਮਹਿ ਜੀਉ ਸਮਾਨਾ ॥
जस जंती महि जीउ समाना ॥
Jas janṫee mėh jee▫o samaanaa.
It is like the music contained in the instrument;
|
ਮੂਏ ਮਰਮੁ ਕੋ ਕਾ ਕਰ ਜਾਨਾ ॥੩॥
मूए मरमु को का कर जाना ॥३॥
Moo▫é maram ko kaa kar jaanaa. ||3||
how can anyone know the secret of the dead? ||3||
|
ਹੰਸਾ ਸਰਵਰੁ ਕਾਲੁ ਸਰੀਰ ॥
हंसा सरवरु कालु सरीर ॥
Hansaa sarvar kaal sareer.
Like the swan on the lake, death hovers over the body.
|
ਰਾਮ ਰਸਾਇਨ ਪੀਉ ਰੇ ਕਬੀਰ ॥੪॥੮॥
राम रसाइन पीउ रे कबीर ॥४॥८॥
Raam rasaa▫in pee▫o ré Kabeer. ||4||8||
drink the Lord’s sweet elixir, Kabir. ||4||8||
|
ਗਉੜੀ ਕਬੀਰ ਜੀ ॥
गउड़ी कबीर जी ॥
Ga▫oṛee Kabeer jee.
Gauree, Kabir Jee:
|
ਜੋਤਿ ਕੀ ਜਾਤਿ ਜਾਤਿ ਕੀ ਜੋਤੀ ॥
जोति की जाति जाति की जोती ॥
Joṫ kee jaaṫ jaaṫ kee joṫee.
The creation is born of the Light, and the Light is in the creation.
|
ਤਿਤੁ ਲਾਗੇ ਕੰਚੂਆ ਫਲ ਮੋਤੀ ॥੧॥
तितु लागे कंचूआ फल मोती ॥१॥
Ṫiṫ laagé kanchoo▫aa fal moṫee. ||1||
It bears two fruits: the false glass and the true pearl. ||1||
|
ਕਵਨੁ ਸੁ ਘਰੁ ਜੋ ਨਿਰਭਉ ਕਹੀਐ ॥
कवनु सु घरु जो निरभउ कहीऐ ॥
Kavan so gʰar jo nirbʰa▫o kahee▫æ.
Where is that home, which is said to be free of fear?
|
ਭਉ ਭਜਿ ਜਾਇ ਅਭੈ ਹੋਇ ਰਹੀਐ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
भउ भजि जाइ अभै होइ रहीऐ ॥१॥ रहाउ ॥
Bʰa▫o bʰaj jaa▫é abʰæ ho▫é rahee▫æ. ||1|| rahaa▫o.
There, fear is dispelled and one lives without fear. ||1||Pause||
|
ਤਟਿ ਤੀਰਥਿ ਨਹੀ ਮਨੁ ਪਤੀਆਇ ॥
तटि तीरथि नही मनु पतीआइ ॥
Ṫat ṫiraṫʰ nahee man paṫee▫aa▫é.
On the banks of sacred rivers, the mind is not appeased.
|
ਚਾਰ ਅਚਾਰ ਰਹੇ ਉਰਝਾਇ ॥੨॥
चार अचार रहे उरझाइ ॥२॥
Chaar achaar rahé urjʰaa▫é. ||2||
People remain entangled in good and bad deeds. ||2||
|
ਪਾਪ ਪੁੰਨ ਦੁਇ ਏਕ ਸਮਾਨ ॥
पाप पुंन दुइ एक समान ॥
Paap punn ḋu▫é ék samaan.
Sin and virtue are both the same.
|
ਨਿਜ ਘਰਿ ਪਾਰਸੁ ਤਜਹੁ ਗੁਨ ਆਨ ॥੩॥
निज घरि पारसु तजहु गुन आन ॥३॥
Nij gʰar paaras ṫajahu gun aan. ||3||
In the home of your own being, is the Philosopher’s Stone; renounce your search for any other virtue. ||3||
|
ਕਬੀਰ ਨਿਰਗੁਣ ਨਾਮ ਨ ਰੋਸੁ ॥
कबीर निरगुण नाम न रोसु ॥
Kabeer nirguṇ naam na ros.
Kabir: O worthless mortal, do not lose the Naam, the Name of the Lord.
|
ਇਸੁ ਪਰਚਾਇ ਪਰਚਿ ਰਹੁ ਏਸੁ ॥੪॥੯॥
इसु परचाइ परचि रहु एसु ॥४॥९॥
Is parchaa▫é parach rahu és. ||4||9||
Keep this mind of yours involved in this involvement. ||4||9||
|
ਗਉੜੀ ਕਬੀਰ ਜੀ ॥
गउड़ी कबीर जी ॥
Ga▫oṛee Kabeer jee.
Gauree, Kabir Jee:
|
ਜੋ ਜਨ ਪਰਮਿਤਿ ਪਰਮਨੁ ਜਾਨਾ ॥
जो जन परमिति परमनु जाना ॥
Jo jan parmiṫ parman jaanaa.
He claims to know the Lord, who is beyond measure and beyond thought;
|
ਬਾਤਨ ਹੀ ਬੈਕੁੰਠ ਸਮਾਨਾ ॥੧॥
बातन ही बैकुंठ समाना ॥१॥
Baaṫan hee bækuntʰ samaanaa. ||1||
by mere words, he plans to enter heaven. ||1||
|
ਨਾ ਜਾਨਾ ਬੈਕੁੰਠ ਕਹਾ ਹੀ ॥
ना जाना बैकुंठ कहा ही ॥
Naa jaanaa bækuntʰ kahaa hee.
I do not know where heaven is.
|
ਜਾਨੁ ਜਾਨੁ ਸਭਿ ਕਹਹਿ ਤਹਾ ਹੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
जानु जानु सभि कहहि तहा ही ॥१॥ रहाउ ॥
Jaan jaan sabʰ kahėh ṫahaa hee. ||1|| rahaa▫o.
Everyone claims that he plans to go there. ||1||Pause||
|
ਕਹਨ ਕਹਾਵਨ ਨਹ ਪਤੀਅਈ ਹੈ ॥
कहन कहावन नह पतीअई है ॥
Kahan kahaavan nah paṫee▫a▫ee hæ.
By mere talk, the mind is not appeased.
|
ਤਉ ਮਨੁ ਮਾਨੈ ਜਾ ਤੇ ਹਉਮੈ ਜਈ ਹੈ ॥੨॥
तउ मनु मानै जा ते हउमै जई है ॥२॥
Ṫa▫o man maanæ jaa ṫé ha▫umæ ja▫ee hæ. ||2||
The mind is only appeased, when egotism is conquered. ||2||
|
ਜਬ ਲਗੁ ਮਨਿ ਬੈਕੁੰਠ ਕੀ ਆਸ ॥
जब लगु मनि बैकुंठ की आस ॥
Jab lag man bækuntʰ kee aas.
As long as the mind is filled with the desire for heaven,
|
ਤਬ ਲਗੁ ਹੋਇ ਨਹੀ ਚਰਨ ਨਿਵਾਸੁ ॥੩॥
तब लगु होइ नही चरन निवासु ॥३॥
Ṫab lag ho▫é nahee charan nivaas. ||3||
he does not dwell at the Lord’s Feet. ||3||
|
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਇਹ ਕਹੀਐ ਕਾਹਿ ॥
कहु कबीर इह कहीऐ काहि ॥
Kaho Kabeer ih kahee▫æ kaahi.
Says Kabir, unto whom should I tell this?
|
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਬੈਕੁੰਠੈ ਆਹਿ ॥੪॥੧੦॥
साधसंगति बैकुंठै आहि ॥४॥१०॥
Saaḋʰsangaṫ bækuntʰé aahi. ||4||10||
The Saadh Sangat, the Company of the Holy, is heaven. ||4||10||
|
ਗਉੜੀ ਕਬੀਰ ਜੀ ॥
गउड़ी कबीर जी ॥
Ga▫oṛee Kabeer jee.
Gauree, Kabir Jee:
|
ਉਪਜੈ ਨਿਪਜੈ ਨਿਪਜਿ ਸਮਾਈ ॥
उपजै निपजै निपजि समाई ॥
Upjæ nipjæ nipaj samaa▫ee.
We are born, and we grow, and having grown, we pass away.
|
ਨੈਨਹ ਦੇਖਤ ਇਹੁ ਜਗੁ ਜਾਈ ॥੧॥
नैनह देखत इहु जगु जाई ॥१॥
Nænah ḋékʰaṫ ih jag jaa▫ee. ||1||
Before our very eyes, this world is passing away. ||1||
|
ਲਾਜ ਨ ਮਰਹੁ ਕਹਹੁ ਘਰੁ ਮੇਰਾ ॥
लाज न मरहु कहहु घरु मेरा ॥
Laaj na marahu kahhu gʰar méraa.
How can you not die of shame, claiming, “This world is mine”?
|
ਅੰਤ ਕੀ ਬਾਰ ਨਹੀ ਕਛੁ ਤੇਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
अंत की बार नही कछु तेरा ॥१॥ रहाउ ॥
Anṫ kee baar nahee kachʰ ṫéraa. ||1|| rahaa▫o.
At the very last moment, nothing is yours. ||1||Pause||
|
ਅਨਿਕ ਜਤਨ ਕਰਿ ਕਾਇਆ ਪਾਲੀ ॥
अनिक जतन करि काइआ पाली ॥
Anik jaṫan kar kaa▫i▫aa paalee.
Trying various methods, you cherish your body,
|
ਮਰਤੀ ਬਾਰ ਅਗਨਿ ਸੰਗਿ ਜਾਲੀ ॥੨॥
मरती बार अगनि संगि जाली ॥२॥
Marṫee baar agan sang jaalee. ||2||
but at the time of death, it is burned in the fire. ||2||
|
ਚੋਆ ਚੰਦਨੁ ਮਰਦਨ ਅੰਗਾ ॥
चोआ चंदनु मरदन अंगा ॥
Cho▫aa chanḋan marḋan angaa.
You apply sandalwood oil to your limbs,
|
ਸੋ ਤਨੁ ਜਲੈ ਕਾਠ ਕੈ ਸੰਗਾ ॥੩॥
सो तनु जलै काठ कै संगा ॥३॥
So ṫan jalæ kaatʰ kæ sangaa. ||3||
but that body is burned with the firewood. ||3||
|
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਸੁਨਹੁ ਰੇ ਗੁਨੀਆ ॥
कहु कबीर सुनहु रे गुनीआ ॥
Kaho Kabeer sunhu ré gunee▫aa.
Says Kabir, listen, O virtuous people:
|
ਬਿਨਸੈਗੋ ਰੂਪੁ ਦੇਖੈ ਸਭ ਦੁਨੀਆ ॥੪॥੧੧॥
बिनसैगो रूपु देखै सभ दुनीआ ॥४॥११॥
Binsægo roop ḋékʰæ sabʰ ḋunee▫aa. ||4||11||
your beauty shall vanish, as the whole world watches. ||4||11||
|
ਗਉੜੀ ਕਬੀਰ ਜੀ ॥
गउड़ी कबीर जी ॥
Ga▫oṛee Kabeer jee.
Gauree, Kabir Jee:
|
ਅਵਰ ਮੂਏ ਕਿਆ ਸੋਗੁ ਕਰੀਜੈ ॥
अवर मूए किआ सोगु करीजै ॥
Avar moo▫é ki▫aa sog kareejæ.
Why do you cry and mourn, when another person dies?
|
ਤਉ ਕੀਜੈ ਜਉ ਆਪਨ ਜੀਜੈ ॥੧॥
तउ कीजै जउ आपन जीजै ॥१॥
Ṫa▫o keejæ ja▫o aapan jeejæ. ||1||
Do so only if you yourself are to live. ||1||
|
ਮੈ ਨ ਮਰਉ ਮਰਿਬੋ ਸੰਸਾਰਾ ॥
मै न मरउ मरिबो संसारा ॥
Mæ na mara▫o maribo sansaaraa.
I shall not die as the rest of the world dies,
|
ਅਬ ਮੋਹਿ ਮਿਲਿਓ ਹੈ ਜੀਆਵਨਹਾਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
अब मोहि मिलिओ है जीआवनहारा ॥१॥ रहाउ ॥
Ab mohi mili▫o hæ jee▫aavanhaaraa. ||1|| rahaa▫o.
for now I have met the life-giving Lord. ||1||Pause||
|
ਇਆ ਦੇਹੀ ਪਰਮਲ ਮਹਕੰਦਾ ॥
इआ देही परमल महकंदा ॥
I▫aa ḋéhee parmal mahkanḋaa.
People anoint their bodies with fragrant oils,
|
ਤਾ ਸੁਖ ਬਿਸਰੇ ਪਰਮਾਨੰਦਾ ॥੨॥
ता सुख बिसरे परमानंदा ॥२॥
Ṫaa sukʰ bisré parmaananḋaa. ||2||
and in that pleasure, they forget the supreme bliss. ||2||
|
ਕੂਅਟਾ ਏਕੁ ਪੰਚ ਪਨਿਹਾਰੀ ॥
कूअटा एकु पंच पनिहारी ॥
Koo▫ataa ék panch panihaaree.
There is one well, and five water-carriers.
|
ਟੂਟੀ ਲਾਜੁ ਭਰੈ ਮਤਿ ਹਾਰੀ ॥੩॥
टूटी लाजु भरै मति हारी ॥३॥
Tootee laaj bʰaræ maṫ haaree. ||3||
Even though the rope is broken, the fools continue trying to draw water. ||3||
|
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਇਕ ਬੁਧਿ ਬੀਚਾਰੀ ॥
कहु कबीर इक बुधि बीचारी ॥
Kaho Kabeer ik buḋʰ beechaaree.
Says Kabir, through contemplation, I have obtained this one understanding.
|
ਨਾ ਓਹੁ ਕੂਅਟਾ ਨਾ ਪਨਿਹਾਰੀ ॥੪॥੧੨॥
ना ओहु कूअटा ना पनिहारी ॥४॥१२॥
Naa oh koo▫ataa naa panihaaree. ||4||12||
There is no well, and no water-carrier. ||4||12||
|
ਗਉੜੀ ਕਬੀਰ ਜੀ ॥
गउड़ी कबीर जी ॥
Ga▫oṛee Kabeer jee.
Gauree, Kabir Jee:
|
ਅਸਥਾਵਰ ਜੰਗਮ ਕੀਟ ਪਤੰਗਾ ॥
असथावर जंगम कीट पतंगा ॥
Asṫʰaavar jangam keet paṫangaa.
The mobile and immobile creatures, insects and moths -
|
ਅਨਿਕ ਜਨਮ ਕੀਏ ਬਹੁ ਰੰਗਾ ॥੧॥
अनिक जनम कीए बहु रंगा ॥१॥
Anik janam kee▫é baho rangaa. ||1||
I have passed through those many forms in numerous lifetimes. ||1||
|
ਐਸੇ ਘਰ ਹਮ ਬਹੁਤੁ ਬਸਾਏ ॥
ऐसे घर हम बहुतु बसाए ॥
Æsé gʰar ham bahuṫ basaa▫é.
I lived in many such homes, O Lord,
|
