ਜਿਨਾ ਆਪੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ਸੇ ਜਨ ਸਚੀ ਦਰਗਹਿ ਜਾਣੇ ॥੧੧॥
जिना आपे गुरमुखि दे वडिआई से जन सची दरगहि जाणे ॥११॥
Jinaa aapé gurmukʰ ḋé vadi▫aa▫ee sé jan sachee ḋargahi jaaṇé. ||11||
That Gurmukh, whom You have blessed with greatness - that humble being is known in Your True Court. ||11||
|
ਸਲੋਕੁ ਮਰਦਾਨਾ ੧ ॥
सलोकु मरदाना १ ॥
Salok marḋaanaa 1.
Shalok, Mardaanaa:
|
ਕਲਿ ਕਲਵਾਲੀ ਕਾਮੁ ਮਦੁ ਮਨੂਆ ਪੀਵਣਹਾਰੁ ॥
कलि कलवाली कामु मदु मनूआ पीवणहारु ॥
Kal kalvaalee kaam maḋ manoo▫aa peevaṇhaar.
The Dark Age of Kali Yuga is the vessel, filled with the wine of sexual desire; the mind is the drunkard.
|
ਕ੍ਰੋਧ ਕਟੋਰੀ ਮੋਹਿ ਭਰੀ ਪੀਲਾਵਾ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥
क्रोध कटोरी मोहि भरी पीलावा अहंकारु ॥
Kroḋʰ katoree mohi bʰaree peelaavaa ahaⁿkaar.
Anger is the cup, filled with emotional attachment, and egotism is the server.
|
ਮਜਲਸ ਕੂੜੇ ਲਬ ਕੀ ਪੀ ਪੀ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥
मजलस कूड़े लब की पी पी होइ खुआरु ॥
Majlas kooṛé lab kee pee pee ho▫é kʰu▫aar.
Drinking too much in the company of falsehood and greed, one is ruined.
|
ਕਰਣੀ ਲਾਹਣਿ ਸਤੁ ਗੁੜੁ ਸਚੁ ਸਰਾ ਕਰਿ ਸਾਰੁ ॥
करणी लाहणि सतु गुड़ु सचु सरा करि सारु ॥
Karṇee laahaṇ saṫ guṛ sach saraa kar saar.
So, let good deeds be your distillery, and Truth your molasses; in this way, make the most excellent wine of Truth.
|
ਗੁਣ ਮੰਡੇ ਕਰਿ ਸੀਲੁ ਘਿਉ ਸਰਮੁ ਮਾਸੁ ਆਹਾਰੁ ॥
गुण मंडे करि सीलु घिउ सरमु मासु आहारु ॥
Guṇ mandé kar seel gʰi▫o saram maas aahaar.
Make virtue your bread, good conduct the ghee, and modesty the meat to eat.
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈਐ ਨਾਨਕਾ ਖਾਧੈ ਜਾਹਿ ਬਿਕਾਰ ॥੧॥
गुरमुखि पाईऐ नानका खाधै जाहि बिकार ॥१॥
Gurmukʰ paa▫ee▫æ naankaa kʰaaḋʰæ jaahi bikaar. ||1||
As Gurmukh, these are obtained, O Nanak; partaking of them, one’s sins depart. ||1||
|
ਮਰਦਾਨਾ ੧ ॥
मरदाना १ ॥
Marḋaanaa 1.
Mardaanaa:
|
ਕਾਇਆ ਲਾਹਣਿ ਆਪੁ ਮਦੁ ਮਜਲਸ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਧਾਤੁ ॥
काइआ लाहणि आपु मदु मजलस त्रिसना धातु ॥
Kaa▫i▫aa laahaṇ aap maḋ majlas ṫarisnaa ḋʰaaṫ.
The human body is the vat, self-conceit is the wine, and desire is the company of drinking buddies.
|
ਮਨਸਾ ਕਟੋਰੀ ਕੂੜਿ ਭਰੀ ਪੀਲਾਏ ਜਮਕਾਲੁ ॥
मनसा कटोरी कूड़ि भरी पीलाए जमकालु ॥
Mansaa katoree kooṛ bʰaree peelaa▫é jamkaal.
The cup of the mind’s longing is overflowing with falsehood, and the Messenger of Death is the cup-bearer.
|
ਇਤੁ ਮਦਿ ਪੀਤੈ ਨਾਨਕਾ ਬਹੁਤੇ ਖਟੀਅਹਿ ਬਿਕਾਰ ॥
इतु मदि पीतै नानका बहुते खटीअहि बिकार ॥
Iṫ maḋ peeṫæ naankaa bahuṫé kʰatee▫ah bikaar.
Drinking in this wine, O Nanak! One takes on countless sins and corruptions.
|
ਗਿਆਨੁ ਗੁੜੁ ਸਾਲਾਹ ਮੰਡੇ ਭਉ ਮਾਸੁ ਆਹਾਰੁ ॥
गिआनु गुड़ु सालाह मंडे भउ मासु आहारु ॥
Gi▫aan guṛ saalaah mandé bʰa▫o maas aahaar.
So, make spiritual wisdom your molasses, the Praise of God your bread, and the Fear of God the meat you eat.
|
ਨਾਨਕ ਇਹੁ ਭੋਜਨੁ ਸਚੁ ਹੈ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਆਧਾਰੁ ॥੨॥
नानक इहु भोजनु सचु है सचु नामु आधारु ॥२॥
Naanak ih bʰojan sach hæ sach naam aaḋʰaar. ||2||
O Nanak! This is the true food; let the True Name be your only Support. ||2||
|
ਕਾਂਯਾਂ ਲਾਹਣਿ ਆਪੁ ਮਦੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਤਿਸ ਕੀ ਧਾਰ ॥
कांयां लाहणि आपु मदु अमृत तिस की धार ॥
Kaaⁿyaaⁿ laahaṇ aap maḋ amriṫ ṫis kee ḋʰaar.
If the human body is the vat, and self-realization is the wine, then a stream of Ambrosial Nectar is produced.
|
ਸਤਸੰਗਤਿ ਸਿਉ ਮੇਲਾਪੁ ਹੋਇ ਲਿਵ ਕਟੋਰੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਭਰੀ ਪੀ ਪੀ ਕਟਹਿ ਬਿਕਾਰ ॥੩॥
सतसंगति सिउ मेलापु होइ लिव कटोरी अमृत भरी पी पी कटहि बिकार ॥३॥
Saṫsangaṫ si▫o mélaap ho▫é liv katoree amriṫ bʰaree pee pee katėh bikaar. ||3||
Meeting with the Society of the Saints, the cup of the Lord’s Love is filled with this Ambrosial Nectar; drinking it in, one’s corruption and sins are wiped away. ||3||
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛee.
Pauree:
|
ਆਪੇ ਸੁਰਿ ਨਰ ਗਣ ਗੰਧਰਬਾ ਆਪੇ ਖਟ ਦਰਸਨ ਕੀ ਬਾਣੀ ॥
आपे सुरि नर गण गंधरबा आपे खट दरसन की बाणी ॥
Aapé sur nar gaṇ ganḋʰarbaa aapé kʰat ḋarsan kee baṇee.
He Himself is the angelic being, the heavenly herald, and the celestial singer. He Himself is the one who explains the six schools of philosophy.
|
ਆਪੇ ਸਿਵ ਸੰਕਰ ਮਹੇਸਾ ਆਪੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਕਥ ਕਹਾਣੀ ॥
आपे सिव संकर महेसा आपे गुरमुखि अकथ कहाणी ॥
Aapé siv sankar mahésaa aapé gurmukʰ akaṫʰ kahaaṇee.
He Himself is Shiva, Shankara and Mahaysh; He Himself is the Gurmukh, who speaks the Unspoken Speech.
|
ਆਪੇ ਜੋਗੀ ਆਪੇ ਭੋਗੀ ਆਪੇ ਸੰਨਿਆਸੀ ਫਿਰੈ ਬਿਬਾਣੀ ॥
आपे जोगी आपे भोगी आपे संनिआसी फिरै बिबाणी ॥
Aapé jogee aapé bʰogee aapé sani▫aasee firæ bibaaṇee.
He Himself is the Yogi, He Himself is the Sensual Enjoyer, and He Himself is the Sannyasi, wandering through the wilderness.
|
ਆਪੈ ਨਾਲਿ ਗੋਸਟਿ ਆਪਿ ਉਪਦੇਸੈ ਆਪੇ ਸੁਘੜੁ ਸਰੂਪੁ ਸਿਆਣੀ ॥
आपै नालि गोसटि आपि उपदेसै आपे सुघड़ु सरूपु सिआणी ॥
Aapæ naal gosat aap upḋésæ aapé sugʰaṛ saroop si▫aaṇee.
He discusses with Himself, and He teaches Himself; He Himself is discrete, graceful and wise.
|
ਆਪਣਾ ਚੋਜੁ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਆਪੇ ਆਪੇ ਸਭਨਾ ਜੀਆ ਕਾ ਹੈ ਜਾਣੀ ॥੧੨॥
आपणा चोजु करि वेखै आपे आपे सभना जीआ का है जाणी ॥१२॥
Aapṇaa choj kar vékʰæ aapé aapé sabʰnaa jee▫aa kaa hæ jaaṇee. ||12||
Staging His own play, He Himself watches it; He Himself is the Knower of all beings. ||12||
|
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
सलोकु मः ३ ॥
Salok mėhlaa 3.
Shalok, Third Mehl:
|
ਏਹਾ ਸੰਧਿਆ ਪਰਵਾਣੁ ਹੈ ਜਿਤੁ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਰਾ ਚਿਤਿ ਆਵੈ ॥
एहा संधिआ परवाणु है जितु हरि प्रभु मेरा चिति आवै ॥
Éhaa sanḋʰi▫aa parvaaṇ hæ jiṫ har parabʰ méraa chiṫ aavæ.
That evening prayer alone is acceptable, which brings the Lord God to my consciousness.
|
ਹਰਿ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਊਪਜੈ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਜਲਾਵੈ ॥
हरि सिउ प्रीति ऊपजै माइआ मोहु जलावै ॥
Har si▫o pareeṫ oopjæ maa▫i▫aa moh jalaavæ.
Love for the Lord wells up within me, and my attachment to Maya is burnt away.
|
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਦੁਬਿਧਾ ਮਰੈ ਮਨੂਆ ਅਸਥਿਰੁ ਸੰਧਿਆ ਕਰੇ ਵੀਚਾਰੁ ॥
गुर परसादी दुबिधा मरै मनूआ असथिरु संधिआ करे वीचारु ॥
Gur parsaadee ḋubiḋʰaa maræ manoo▫aa asṫʰir sanḋʰi▫aa karé veechaar.
By Guru’s Grace, duality is conquered, and the mind becomes stable; I have made contemplative meditation my evening prayer.
|
ਨਾਨਕ ਸੰਧਿਆ ਕਰੈ ਮਨਮੁਖੀ ਜੀਉ ਨ ਟਿਕੈ ਮਰਿ ਜੰਮੈ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥੧॥
नानक संधिआ करै मनमुखी जीउ न टिकै मरि जंमै होइ खुआरु ॥१॥
Naanak sanḋʰi▫aa karæ manmukʰee jee▫o na tikæ mar jammæ ho▫é kʰu▫aar. ||1||
O Nanak! The self-willed Manmukh may recite his evening prayers, but his mind is not centered on it; through birth and death, he is ruined. ||1||
|
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥
Mėhlaa 3.
Third Mehl:
|
ਪ੍ਰਿਉ ਪ੍ਰਿਉ ਕਰਤੀ ਸਭੁ ਜਗੁ ਫਿਰੀ ਮੇਰੀ ਪਿਆਸ ਨ ਜਾਇ ॥
प्रिउ प्रिउ करती सभु जगु फिरी मेरी पिआस न जाइ ॥
Pari▫o pari▫o karṫee sabʰ jag firee méree pi▫aas na jaa▫é.
I wandered over the whole world, crying out, “Love, O Love!”, but my thirst was not quenched.
|
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਮੇਰੀ ਪਿਆਸ ਗਈ ਪਿਰੁ ਪਾਇਆ ਘਰਿ ਆਇ ॥੨॥
नानक सतिगुरि मिलिऐ मेरी पिआस गई पिरु पाइआ घरि आइ ॥२॥
Naanak saṫgur mili▫æ méree pi▫aas ga▫ee pir paa▫i▫aa gʰar aa▫é. ||2||
O Nanak! Meeting the True Guru, my desires are satisfied; I found my Beloved, when I returned to my own home. ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛee.
Pauree:
|
ਆਪੇ ਤੰਤੁ ਪਰਮ ਤੰਤੁ ਸਭੁ ਆਪੇ ਆਪੇ ਠਾਕੁਰੁ ਦਾਸੁ ਭਇਆ ॥
आपे तंतु परम तंतु सभु आपे आपे ठाकुरु दासु भइआ ॥
Aapé ṫanṫ param ṫanṫ sabʰ aapé aapé tʰaakur ḋaas bʰa▫i▫aa.
He Himself is the supreme essence, He Himself is the essence of all. He Himself is the Lord and Master, and He Himself is the servant.
|
ਆਪੇ ਦਸ ਅਠ ਵਰਨ ਉਪਾਇਅਨੁ ਆਪਿ ਬ੍ਰਹਮੁ ਆਪਿ ਰਾਜੁ ਲਇਆ ॥
आपे दस अठ वरन उपाइअनु आपि ब्रहमु आपि राजु लइआ ॥
Aapé ḋas atʰ varan upaa▫i▫an aap barahm aap raaj la▫i▫aa.
He Himself created the people of the eighteen castes; God Himself acquired His domain.
|
ਆਪੇ ਮਾਰੇ ਆਪੇ ਛੋਡੈ ਆਪੇ ਬਖਸੇ ਕਰੇ ਦਇਆ ॥
आपे मारे आपे छोडै आपे बखसे करे दइआ ॥
Aapé maaré aapé chʰodæ aapé bakʰsé karé ḋa▫i▫aa.
He Himself kills, and He Himself redeems; He Himself, in His Kindness, forgives us. He is infallible -
|
ਆਪਿ ਅਭੁਲੁ ਨ ਭੁਲੈ ਕਬ ਹੀ ਸਭੁ ਸਚੁ ਤਪਾਵਸੁ ਸਚੁ ਥਿਆ ॥
आपि अभुलु न भुलै कब ही सभु सचु तपावसु सचु थिआ ॥
Aap abʰul na bʰulæ kab hee sabʰ sach ṫapaavas sach ṫʰi▫aa.
He never errs; the justice of the True Lord is totally True.
|
ਆਪੇ ਜਿਨਾ ਬੁਝਾਏ ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਿਨ ਅੰਦਰਹੁ ਦੂਜਾ ਭਰਮੁ ਗਇਆ ॥੧੩॥
आपे जिना बुझाए गुरमुखि तिन अंदरहु दूजा भरमु गइआ ॥१३॥
Aapé jinaa bujʰaa▫é gurmukʰ ṫin anḋrahu ḋoojaa bʰaram ga▫i▫aa. ||13||
Those whom the Lord Himself instructs as Gurmukh - duality and doubt depart from within them. ||13||
|
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੫ ॥
सलोकु मः ५ ॥
Salok mėhlaa 5.
Shalok, Fifth Mehl:
|
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਸਿਮਰਹਿ ਸਾਧਸੰਗਿ ਤੈ ਤਨਿ ਉਡੈ ਖੇਹ ॥
हरि नामु न सिमरहि साधसंगि तै तनि उडै खेह ॥
Har naam na simrahi saaḋʰsang ṫæ ṫan udæ kʰéh.
That body, which does not remember the Lord’s Name in meditation in the Saadh Sangat, the Company of the Holy, shall be reduced to dust.
|
ਜਿਨਿ ਕੀਤੀ ਤਿਸੈ ਨ ਜਾਣਈ ਨਾਨਕ ਫਿਟੁ ਅਲੂਣੀ ਦੇਹ ॥੧॥
जिनि कीती तिसै न जाणई नानक फिटु अलूणी देह ॥१॥
Jin keeṫee ṫisæ na jaaṇ▫ee Naanak fit alooṇee ḋéh. ||1||
Cursed and insipid is that body, O Nanak! Which does not know the One who created it. ||1||
|
