ਜਿ ਤੁਧ ਨੋ ਸਾਲਾਹੇ ਸੁ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਪਾਵੈ ਜਿਸ ਨੋ ਕਿਰਪਾ ਨਿਰੰਜਨ ਕੇਰੀ ॥
जि तुध नो सालाहे सु सभु किछु पावै जिस नो किरपा निरंजन केरी ॥
Jė ṫuḋʰ no saalaahé so sabʰ kichʰ paavæ jis no kirpaa niranjan kéree.
One who praises You obtains everything; You bestow Your Mercy upon him, O Immaculate Lord.
|
ਸੋਈ ਸਾਹੁ ਸਚਾ ਵਣਜਾਰਾ ਜਿਨਿ ਵਖਰੁ ਲਦਿਆ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਨੁ ਤੇਰੀ ॥
सोई साहु सचा वणजारा जिनि वखरु लदिआ हरि नामु धनु तेरी ॥
So▫ee saahu sachaa vaṇjaaraa jin vakʰar laḋi▫aa har naam ḋʰan ṫéree.
He alone is a true banker and trader, who loads the merchandise of the wealth of the Your Name, O Lord.
|
ਸਭਿ ਤਿਸੈ ਨੋ ਸਾਲਾਹਿਹੁ ਸੰਤਹੁ ਜਿਨਿ ਦੂਜੇ ਭਾਵ ਕੀ ਮਾਰਿ ਵਿਡਾਰੀ ਢੇਰੀ ॥੧੬॥
सभि तिसै नो सालाहिहु संतहु जिनि दूजे भाव की मारि विडारी ढेरी ॥१६॥
Sabʰ ṫisæ no saalaahihu sanṫahu jin ḋoojé bʰaav kee maar vidaaree dʰéree. ||16||
O Saints, let everyone praise the Lord, who has destroyed the pile of the love of duality. ||16||
|
ਸਲੋਕ ॥
सलोक ॥
Salok.
Shalok:
|
ਕਬੀਰਾ ਮਰਤਾ ਮਰਤਾ ਜਗੁ ਮੁਆ ਮਰਿ ਭਿ ਨ ਜਾਨੈ ਕੋਇ ॥
कबीरा मरता मरता जगु मुआ मरि भि न जानै कोइ ॥
Kabeeraa marṫaa marṫaa jag mu▫aa mar bʰė na jaanæ ko▫é.
Kabir! The world is dying - dying to death, but no one knows how to truly die.
|
ਐਸੀ ਮਰਨੀ ਜੋ ਮਰੈ ਬਹੁਰਿ ਨ ਮਰਨਾ ਹੋਇ ॥੧॥
ऐसी मरनी जो मरै बहुरि न मरना होइ ॥१॥
Æsee marnee jo maræ bahur na marnaa ho▫é. ||1||
Whoever dies, let him die such a death, that he does not have to die again. ||1||
|
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥
Mėhlaa 3.
Third Mehl:
|
ਕਿਆ ਜਾਣਾ ਕਿਵ ਮਰਹਗੇ ਕੈਸਾ ਮਰਣਾ ਹੋਇ ॥
किआ जाणा किव मरहगे कैसा मरणा होइ ॥
Ki▫aa jaaṇaa kiv mar▫hagé kæsaa marṇaa ho▫é.
What do I know? How will I die? What sort of death will it be?
|
ਜੇ ਕਰਿ ਸਾਹਿਬੁ ਮਨਹੁ ਨ ਵੀਸਰੈ ਤਾ ਸਹਿਲਾ ਮਰਣਾ ਹੋਇ ॥
जे करि साहिबु मनहु न वीसरै ता सहिला मरणा होइ ॥
Jé kar saahib manhu na veesræ ṫaa sahilaa marṇaa ho▫é.
If I do not forget the Lord Master from my mind, then my death will be easy.
|
ਮਰਣੈ ਤੇ ਜਗਤੁ ਡਰੈ ਜੀਵਿਆ ਲੋੜੈ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
मरणै ते जगतु डरै जीविआ लोड़ै सभु कोइ ॥
Marṇæ ṫé jagaṫ daræ jeevi▫aa loṛæ sabʰ ko▫é.
The world is terrified of death; everyone longs to live.
|
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਹੁਕਮੈ ਬੂਝੈ ਸੋਇ ॥
गुर परसादी जीवतु मरै हुकमै बूझै सोइ ॥
Gur parsaadee jeevaṫ maræ hukmæ boojʰæ so▫é.
By Guru’s Grace, one who dies while still alive, understands the Lord’s Will.
|
ਨਾਨਕ ਐਸੀ ਮਰਨੀ ਜੋ ਮਰੈ ਤਾ ਸਦ ਜੀਵਣੁ ਹੋਇ ॥੨॥
नानक ऐसी मरनी जो मरै ता सद जीवणु होइ ॥२॥
Naanak æsee marnee jo maræ ṫaa saḋ jeevaṇ ho▫é. ||2||
O Nanak! One who dies such a death, lives forever. ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛee.
Pauree:
|
ਜਾ ਆਪਿ ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ ਹੋਵੈ ਹਰਿ ਸੁਆਮੀ ਤਾ ਆਪਣਾਂ ਨਾਉ ਹਰਿ ਆਪਿ ਜਪਾਵੈ ॥
जा आपि क्रिपालु होवै हरि सुआमी ता आपणां नाउ हरि आपि जपावै ॥
Jaa aap kirpaal hovæ har su▫aamee ṫaa aapṇaaⁿ naa▫o har aap japaavæ.
When the Lord Master Himself becomes merciful, the Lord Himself causes His Name to be chanted.
|
ਆਪੇ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲਿ ਸੁਖੁ ਦੇਵੈ ਆਪਣਾਂ ਸੇਵਕੁ ਆਪਿ ਹਰਿ ਭਾਵੈ ॥
आपे सतिगुरु मेलि सुखु देवै आपणां सेवकु आपि हरि भावै ॥
Aapé saṫgur mél sukʰ ḋévæ aapṇaaⁿ sévak aap har bʰaavæ.
He Himself causes us to meet the True Guru, and blesses us with peace. His servant is pleasing to the Lord.
|
ਆਪਣਿਆ ਸੇਵਕਾ ਕੀ ਆਪਿ ਪੈਜ ਰਖੈ ਆਪਣਿਆ ਭਗਤਾ ਕੀ ਪੈਰੀ ਪਾਵੈ ॥
आपणिआ सेवका की आपि पैज रखै आपणिआ भगता की पैरी पावै ॥
Aapṇi▫aa sévkaa kee aap pæj rakʰæ aapṇi▫aa bʰagṫaa kee pæree paavæ.
He Himself preserves the honor of His servants; He causes others to fall at the feet of His devotees.
|
ਧਰਮ ਰਾਇ ਹੈ ਹਰਿ ਕਾ ਕੀਆ ਹਰਿ ਜਨ ਸੇਵਕ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵੈ ॥
धरम राइ है हरि का कीआ हरि जन सेवक नेड़ि न आवै ॥
Ḋʰaram raa▫é hæ har kaa kee▫aa har jan sévak néṛ na aavæ.
The Righteous Judge of Dharma is a creation of the Lord; he does not approach the humble servant of the Lord.
|
ਜੋ ਹਰਿ ਕਾ ਪਿਆਰਾ ਸੋ ਸਭਨਾ ਕਾ ਪਿਆਰਾ ਹੋਰ ਕੇਤੀ ਝਖਿ ਝਖਿ ਆਵੈ ਜਾਵੈ ॥੧੭॥
जो हरि का पिआरा सो सभना का पिआरा होर केती झखि झखि आवै जावै ॥१७॥
Jo har kaa pi▫aaraa so sabʰnaa kaa pi▫aaraa hor kéṫee jʰakʰ jʰakʰ aavæ jaavæ. ||17||
One who is dear to the Lord, is dear to all; so many others come and go in vain. ||17||
|
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
सलोक मः ३ ॥
Salok mėhlaa 3.
Shalok, Third Mehl:
|
ਰਾਮੁ ਰਾਮੁ ਕਰਤਾ ਸਭੁ ਜਗੁ ਫਿਰੈ ਰਾਮੁ ਨ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥
रामु रामु करता सभु जगु फिरै रामु न पाइआ जाइ ॥
Raam raam karṫaa sabʰ jag firæ raam na paa▫i▫aa jaa▫é.
The entire world roams around, chanting, “Ram, Ram, Lord, Lord”, but the Lord cannot be obtained like this.
|
ਅਗਮੁ ਅਗੋਚਰੁ ਅਤਿ ਵਡਾ ਅਤੁਲੁ ਨ ਤੁਲਿਆ ਜਾਇ ॥
अगमु अगोचरु अति वडा अतुलु न तुलिआ जाइ ॥
Agam agochar aṫ vadaa aṫul na ṫuli▫aa jaa▫é.
He is inaccessible, unfathomable and so very great; He is un-weighable, and cannot be weighed.
|
ਕੀਮਤਿ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਈਆ ਕਿਤੈ ਨ ਲਇਆ ਜਾਇ ॥
कीमति किनै न पाईआ कितै न लइआ जाइ ॥
Keemaṫ kinæ na paa▫ee▫aa kiṫæ na la▫i▫aa jaa▫é.
No one can evaluate Him; He cannot be purchased at any price.
|
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਭੇਦਿਆ ਇਨ ਬਿਧਿ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਇ ॥
गुर कै सबदि भेदिआ इन बिधि वसिआ मनि आइ ॥
Gur kæ sabaḋ bʰéḋi▫aa in biḋʰ vasi▫aa man aa▫é.
Through the Word of the Guru’s Shabad, His mystery is known; in this way, He comes to dwell in the mind.
|
ਨਾਨਕ ਆਪਿ ਅਮੇਉ ਹੈ ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥
नानक आपि अमेउ है गुर किरपा ते रहिआ समाइ ॥
Naanak aap amé▫o hæ gur kirpaa ṫé rahi▫aa samaa▫é.
O Nanak! He Himself is infinite; by Guru’s Grace, He is known to be permeating and pervading everywhere.
|
ਆਪੇ ਮਿਲਿਆ ਮਿਲਿ ਰਹਿਆ ਆਪੇ ਮਿਲਿਆ ਆਇ ॥੧॥
आपे मिलिआ मिलि रहिआ आपे मिलिआ आइ ॥१॥
Aapé mili▫aa mil rahi▫aa aapé mili▫aa aa▫é. ||1||
He Himself comes to blend, and having blended, remains blended. ||1||
|
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥
Mėhlaa 3.
Third Mehl:
|
ਏ ਮਨ ਇਹੁ ਧਨੁ ਨਾਮੁ ਹੈ ਜਿਤੁ ਸਦਾ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥
ए मन इहु धनु नामु है जितु सदा सदा सुखु होइ ॥
É man ih ḋʰan naam hæ jiṫ saḋaa saḋaa sukʰ ho▫é.
O my soul, this is the wealth of the Naam; through it, comes peace, forever and ever.
|
ਤੋਟਾ ਮੂਲਿ ਨ ਆਵਈ ਲਾਹਾ ਸਦ ਹੀ ਹੋਇ ॥
तोटा मूलि न आवई लाहा सद ही होइ ॥
Ṫotaa mool na aavee laahaa saḋ hee ho▫é.
It never brings any loss; through it, one earns profits forever.
|
ਖਾਧੈ ਖਰਚਿਐ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵਈ ਸਦਾ ਸਦਾ ਓਹੁ ਦੇਇ ॥
खाधै खरचिऐ तोटि न आवई सदा सदा ओहु देइ ॥
Kʰaaḋʰæ kʰarchi▫æ ṫot na aavee saḋaa saḋaa oh ḋé▫é.
Eating and spending it, it never decreases; He continues to give, forever and ever.
|
ਸਹਸਾ ਮੂਲਿ ਨ ਹੋਵਈ ਹਾਣਤ ਕਦੇ ਨ ਹੋਇ ॥
सहसा मूलि न होवई हाणत कदे न होइ ॥
Sahsaa mool na hova▫ee haaṇaṫ kaḋé na ho▫é.
One who has no skepticism at all never suffers humiliation.
|
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈਐ ਜਾ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥੨॥
नानक गुरमुखि पाईऐ जा कउ नदरि करेइ ॥२॥
Naanak gurmukʰ paa▫ee▫æ jaa ka▫o naḋar karé▫i. ||2||
O Nanak! The Gurmukh obtains the Name of the Lord, when the Lord bestows His Glance of Grace. ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛee.
Pauree:
|
ਆਪੇ ਸਭ ਘਟ ਅੰਦਰੇ ਆਪੇ ਹੀ ਬਾਹਰਿ ॥
आपे सभ घट अंदरे आपे ही बाहरि ॥
Aapé sabʰ gʰat anḋré aapé hee baahar.
He Himself is deep within all hearts, and He Himself is outside them.
|
ਆਪੇ ਗੁਪਤੁ ਵਰਤਦਾ ਆਪੇ ਹੀ ਜਾਹਰਿ ॥
आपे गुपतु वरतदा आपे ही जाहरि ॥
Aapé gupaṫ varaṫḋaa aapé hee jaahar.
He Himself is prevailing unmanifest, and He Himself is manifest.
|
ਜੁਗ ਛਤੀਹ ਗੁਬਾਰੁ ਕਰਿ ਵਰਤਿਆ ਸੁੰਨਾਹਰਿ ॥
जुग छतीह गुबारु करि वरतिआ सुंनाहरि ॥
Jug chʰaṫeeh gubaar kar varṫi▫aa sunnaahar.
For thirty-six ages, He created the darkness, abiding in the void.
|
ਓਥੈ ਵੇਦ ਪੁਰਾਨ ਨ ਸਾਸਤਾ ਆਪੇ ਹਰਿ ਨਰਹਰਿ ॥
ओथै वेद पुरान न सासता आपे हरि नरहरि ॥
Oṫʰæ véḋ puraan na saasṫaa aapé har nar▫har.
There were no Vedas, Puranas or Shastras there; only the Lord Himself existed.
|
ਬੈਠਾ ਤਾੜੀ ਲਾਇ ਆਪਿ ਸਭ ਦੂ ਹੀ ਬਾਹਰਿ ॥
बैठा ताड़ी लाइ आपि सभ दू ही बाहरि ॥
Bætʰaa ṫaaṛee laa▫é aap sabʰ ḋoo hee baahar.
He Himself sat in the absolute trance, withdrawn from everything.
|
ਆਪਣੀ ਮਿਤਿ ਆਪਿ ਜਾਣਦਾ ਆਪੇ ਹੀ ਗਉਹਰੁ ॥੧੮॥
आपणी मिति आपि जाणदा आपे ही गउहरु ॥१८॥
Aapṇee miṫ aap jaaṇḋaa aapé hee ga▫uhar. ||18||
Only He Himself knows His state; He Himself is the unfathomable ocean. ||18||
|
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
सलोक मः ३ ॥
Salok mėhlaa 3.
Shalok, Third Mehl:
|
ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਜਗਤੁ ਮੁਆ ਮਰਦੋ ਮਰਦਾ ਜਾਇ ॥
हउमै विचि जगतु मुआ मरदो मरदा जाइ ॥
Ha▫umæ vich jagaṫ mu▫aa marḋo marḋaa jaa▫é.
In egotism, the world is dead; it dies and dies, again and again.
|
