ਕੋਟਿ ਮਧੇ ਕਿਨੈ ਪਛਾਣਿਆ ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਸਚੁ ਸੋਈ ॥
कोटि मधे किनै पछाणिआ हरि नामा सचु सोई ॥
Kot maḋʰé kinæ pachʰaaṇi▫aa har naamaa sach so▫ee.
Among millions, there is scarcely one who realizes the Name of the True Lord.
|
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪਤਿ ਖੋਈ ॥੩॥
नानक नामि मिलै वडिआई दूजै भाइ पति खोई ॥३॥
Naanak naam milæ vadi▫aa▫ee ḋoojæ bʰaa▫é paṫ kʰo▫ee. ||3||
O Nanak! Through the Naam, greatness is obtained; in the love of duality, all honor is lost. ||3||
|
ਭਗਤਾ ਕੈ ਘਰਿ ਕਾਰਜੁ ਸਾਚਾ ਹਰਿ ਗੁਣ ਸਦਾ ਵਖਾਣੇ ਰਾਮ ॥
भगता कै घरि कारजु साचा हरि गुण सदा वखाणे राम ॥
Bʰagṫaa kæ gʰar kaaraj saachaa har guṇ saḋaa vakʰaaṇé raam.
In the home of the devotees, is the joy of true marriage; they chant the Glorious Praises of the Lord forever.
|
ਭਗਤਿ ਖਜਾਨਾ ਆਪੇ ਦੀਆ ਕਾਲੁ ਕੰਟਕੁ ਮਾਰਿ ਸਮਾਣੇ ਰਾਮ ॥
भगति खजाना आपे दीआ कालु कंटकु मारि समाणे राम ॥
Bʰagaṫ kʰajaanaa aapé ḋee▫aa kaal kantak maar samaaṇé raam.
He Himself blesses them with the treasure of devotion; conquering the thorny pain of death, they merge in the Lord.
|
ਕਾਲੁ ਕੰਟਕੁ ਮਾਰਿ ਸਮਾਣੇ ਹਰਿ ਮਨਿ ਭਾਣੇ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਸਚੁ ਪਾਇਆ ॥
कालु कंटकु मारि समाणे हरि मनि भाणे नामु निधानु सचु पाइआ ॥
Kaal kantak maar samaaṇé har man bʰaaṇé naam niḋʰaan sach paa▫i▫aa.
Conquering the thorny pain of death, they merge in the Lord; they are pleasing to the Lord’s Mind, and they obtain the true treasure of the Naam.
|
ਸਦਾ ਅਖੁਟੁ ਕਦੇ ਨ ਨਿਖੁਟੈ ਹਰਿ ਦੀਆ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇਆ ॥
सदा अखुटु कदे न निखुटै हरि दीआ सहजि सुभाइआ ॥
Saḋaa akʰut kaḋé na nikʰutæ har ḋee▫aa sahj subʰaa▫i▫aa.
This treasure is inexhaustible; it will never be exhausted. The Lord automatically blesses them with it.
|
ਹਰਿ ਜਨ ਊਚੇ ਸਦ ਹੀ ਊਚੇ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਇਆ ॥
हरि जन ऊचे सद ही ऊचे गुर कै सबदि सुहाइआ ॥
Har jan ooché saḋ hee ooché gur kæ sabaḋ suhaa▫i▫aa.
The humble servants of the Lord are exalted and elevated, forever on high; they are adorned with the Word of the Guru’s Shabad.
|
ਨਾਨਕ ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਏ ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਸੋਭਾ ਪਾਇਆ ॥੪॥੧॥੨॥
नानक आपे बखसि मिलाए जुगि जुगि सोभा पाइआ ॥४॥१॥२॥
Naanak aapé bakʰas milaa▫é jug jug sobʰaa paa▫i▫aa. ||4||1||2||
O Nanak! He Himself forgives them, and merges them with Himself; throughout the ages, they are glorified. ||4||1||2||
|
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
सूही महला ३ ॥
Soohee mėhlaa 3.
Soohee, Third Mehl:
|
ਸਬਦਿ ਸਚੈ ਸਚੁ ਸੋਹਿਲਾ ਜਿਥੈ ਸਚੇ ਕਾ ਹੋਇ ਵੀਚਾਰੋ ਰਾਮ ॥
सबदि सचै सचु सोहिला जिथै सचे का होइ वीचारो राम ॥
Sabaḋ sachæ sach sohilaa jiṫʰæ saché kaa ho▫é veechaaro raam.
Through the True Word of the Shabad, true happiness prevails there, where the True Lord is contemplated.
|
ਹਉਮੈ ਸਭਿ ਕਿਲਵਿਖ ਕਾਟੇ ਸਾਚੁ ਰਖਿਆ ਉਰਿ ਧਾਰੇ ਰਾਮ ॥
हउमै सभि किलविख काटे साचु रखिआ उरि धारे राम ॥
Ha▫umæ sabʰ kilvikʰ kaaté saach rakʰi▫aa ur ḋʰaaré raam.
Egotism and all sins are eradicated, when one keeps the True Lord enshrined in the heart.
|
ਸਚੁ ਰਖਿਆ ਉਰ ਧਾਰੇ ਦੁਤਰੁ ਤਾਰੇ ਫਿਰਿ ਭਵਜਲੁ ਤਰਣੁ ਨ ਹੋਈ ॥
सचु रखिआ उर धारे दुतरु तारे फिरि भवजलु तरणु न होई ॥
Sach rakʰi▫aa ur ḋʰaaré ḋuṫar ṫaaré fir bʰavjal ṫaraṇ na ho▫ee.
One who keeps the True Lord enshrined in the heart, crosses over the terrible and dreadful world-ocean; he shall not have to cross over it again.
|
ਸਚਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਚੀ ਬਾਣੀ ਜਿਨਿ ਸਚੁ ਵਿਖਾਲਿਆ ਸੋਈ ॥
सचा सतिगुरु सची बाणी जिनि सचु विखालिआ सोई ॥
Sachaa saṫgur sachee baṇee jin sach vikʰaali▫aa so▫ee.
True is the True Guru, and True is the Word of His Bani; through it, the True Lord is seen.
|
ਸਾਚੇ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਸਚਿ ਸਮਾਵੈ ਸਚੁ ਵੇਖੈ ਸਭੁ ਸੋਈ ॥
साचे गुण गावै सचि समावै सचु वेखै सभु सोई ॥
Saaché guṇ gaavæ sach samaavæ sach vékʰæ sabʰ so▫ee.
One who sings the Glorious Praises of the True Lord merges in Truth; he beholds the True Lord everywhere.
|
ਨਾਨਕ ਸਾਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸਾਚੀ ਨਾਈ ਸਚੁ ਨਿਸਤਾਰਾ ਹੋਈ ॥੧॥
नानक साचा साहिबु साची नाई सचु निसतारा होई ॥१॥
Naanak saachaa saahib saachee naa▫ee sach nisṫaaraa ho▫ee. ||1||
O Nanak! True is the Lord and Master, and True is His Name; through Truth, comes emancipation. ||1||
|
ਸਾਚੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਸਾਚੁ ਬੁਝਾਇਆ ਪਤਿ ਰਾਖੈ ਸਚੁ ਸੋਈ ਰਾਮ ॥
साचै सतिगुरि साचु बुझाइआ पति राखै सचु सोई राम ॥
Saachæ saṫgur saach bujʰaa▫i▫aa paṫ raakʰæ sach so▫ee raam.
The True Guru reveals the True Lord; the True Lord preserves our honor.
|
ਸਚਾ ਭੋਜਨੁ ਭਾਉ ਸਚਾ ਹੈ ਸਚੈ ਨਾਮਿ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ਰਾਮ ॥
सचा भोजनु भाउ सचा है सचै नामि सुखु होई राम ॥
Sachaa bʰojan bʰaa▫o sachaa hæ sachæ naam sukʰ ho▫ee raam.
The true food is love for the True Lord; through the True Name, peace is obtained.
|
ਸਾਚੈ ਨਾਮਿ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ਮਰੈ ਨ ਕੋਈ ਗਰਭਿ ਨ ਜੂਨੀ ਵਾਸਾ ॥
साचै नामि सुखु होई मरै न कोई गरभि न जूनी वासा ॥
Saachæ naam sukʰ ho▫ee maræ na ko▫ee garabʰ na joonee vaasaa.
Through the True Name, the mortal finds peace; he shall never die, and never again enter the womb of reincarnation.
|
ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਈ ਸਚਿ ਸਮਾਈ ਸਚਿ ਨਾਇ ਪਰਗਾਸਾ ॥
जोती जोति मिलाई सचि समाई सचि नाइ परगासा ॥
Joṫee joṫ milaa▫ee sach samaa▫ee sach naa▫é pargaasaa.
His light blends with the Light, and he merges into the True Lord; he is illuminated and enlightened with the True Name.
|
ਜਿਨੀ ਸਚੁ ਜਾਤਾ ਸੇ ਸਚੇ ਹੋਏ ਅਨਦਿਨੁ ਸਚੁ ਧਿਆਇਨਿ ॥
जिनी सचु जाता से सचे होए अनदिनु सचु धिआइनि ॥
Jinee sach jaaṫaa sé saché ho▫é an▫ḋin sach ḋʰi▫aa▫in.
Those who know the Truth are True; night and day, they meditate on Truth.
|
ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਜਿਨ ਹਿਰਦੈ ਵਸਿਆ ਨਾ ਵੀਛੁੜਿ ਦੁਖੁ ਪਾਇਨਿ ॥੨॥
नानक सचु नामु जिन हिरदै वसिआ ना वीछुड़ि दुखु पाइनि ॥२॥
Naanak sach naam jin hirḋæ vasi▫aa naa veechʰuṛ ḋukʰ paa▫in. ||2||
O Nanak! Those whose hearts are filled with the True Name, never suffer the pains of separation. ||2||
|
ਸਚੀ ਬਾਣੀ ਸਚੇ ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਤਿਤੁ ਘਰਿ ਸੋਹਿਲਾ ਹੋਈ ਰਾਮ ॥
सची बाणी सचे गुण गावहि तितु घरि सोहिला होई राम ॥
Sachee baṇee saché guṇ gaavahi ṫiṫ gʰar sohilaa ho▫ee raam.
In that home, and in that heart, where the True Bani of the Lord’s True Praises are sung, the songs of joy resound.
|
ਨਿਰਮਲ ਗੁਣ ਸਾਚੇ ਤਨੁ ਮਨੁ ਸਾਚਾ ਵਿਚਿ ਸਾਚਾ ਪੁਰਖੁ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਈ ਰਾਮ ॥
निरमल गुण साचे तनु मनु साचा विचि साचा पुरखु प्रभु सोई राम ॥
Nirmal guṇ saaché ṫan man saachaa vich saachaa purakʰ parabʰ so▫ee raam.
Through the immaculate virtues of the True Lord, the body and mind are rendered True, and God, the True Primal Being, dwells within.
|
ਸਭੁ ਸਚੁ ਵਰਤੈ ਸਚੋ ਬੋਲੈ ਜੋ ਸਚੁ ਕਰੈ ਸੁ ਹੋਈ ॥
सभु सचु वरतै सचो बोलै जो सचु करै सु होई ॥
Sabʰ sach varṫæ sacho bolæ jo sach karæ so ho▫ee.
Such a person practices only Truth, and speaks only Truth; whatever the True Lord does, that alone comes to pass.
|
ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਸਚੁ ਪਸਰਿਆ ਅਵਰੁ ਨ ਦੂਜਾ ਕੋਈ ॥
जह देखा तह सचु पसरिआ अवरु न दूजा कोई ॥
Jah ḋékʰaa ṫah sach pasri▫aa avar na ḋoojaa ko▫ee.
Wherever I look, there I see the True Lord pervading; there is no other at all.
|
ਸਚੇ ਉਪਜੈ ਸਚਿ ਸਮਾਵੈ ਮਰਿ ਜਨਮੈ ਦੂਜਾ ਹੋਈ ॥
सचे उपजै सचि समावै मरि जनमै दूजा होई ॥
Saché upjæ sach samaavæ mar janmæ ḋoojaa ho▫ee.
From the True Lord, we emanate, and into the True Lord, we shall merge; death and birth come from duality.
|
ਨਾਨਕ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਆਪਿ ਕਰਾਵੈ ਸੋਈ ॥੩॥
नानक सभु किछु आपे करता आपि करावै सोई ॥३॥
Naanak sabʰ kichʰ aapé karṫaa aap karaavæ so▫ee. ||3||
O Nanak! He Himself does everything; He Himself is the Cause. ||3||
|
ਸਚੇ ਭਗਤ ਸੋਹਹਿ ਦਰਵਾਰੇ ਸਚੋ ਸਚੁ ਵਖਾਣੇ ਰਾਮ ॥
सचे भगत सोहहि दरवारे सचो सचु वखाणे राम ॥
Saché bʰagaṫ sohėh ḋarvaaré sacho sach vakʰaaṇé raam.
The true devotees look beautiful in the Darbaar of the Lord’s Court. They speak Truth, and only Truth.
|
ਘਟ ਅੰਤਰੇ ਸਾਚੀ ਬਾਣੀ ਸਾਚੋ ਆਪਿ ਪਛਾਣੇ ਰਾਮ ॥
घट अंतरे साची बाणी साचो आपि पछाणे राम ॥
Gʰat anṫré saachee baṇee saacho aap pachʰaaṇé raam.
Deep within the nucleus of their heart, is the True Word of the Lord’s Bani. Through the Truth, they understand themselves.
|
ਆਪੁ ਪਛਾਣਹਿ ਤਾ ਸਚੁ ਜਾਣਹਿ ਸਾਚੇ ਸੋਝੀ ਹੋਈ ॥
आपु पछाणहि ता सचु जाणहि साचे सोझी होई ॥
Aap pachʰaaṇėh ṫaa sach jaaṇėh saaché sojʰee ho▫ee.
They understand themselves, and so know the True Lord, through their true intuition.
|
ਸਚਾ ਸਬਦੁ ਸਚੀ ਹੈ ਸੋਭਾ ਸਾਚੇ ਹੀ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ॥
सचा सबदु सची है सोभा साचे ही सुखु होई ॥
Sachaa sabaḋ sachee hæ sobʰaa saaché hee sukʰ ho▫ee.
True is the Shabad, and True is its Glory; peace comes only from Truth.
|
ਸਾਚਿ ਰਤੇ ਭਗਤ ਇਕ ਰੰਗੀ ਦੂਜਾ ਰੰਗੁ ਨ ਕੋਈ ॥
साचि रते भगत इक रंगी दूजा रंगु न कोई ॥
Saach raṫé bʰagaṫ ik rangee ḋoojaa rang na ko▫ee.
Imbued with Truth, the devotees love the One Lord; they do not love any other.
|
ਨਾਨਕ ਜਿਸ ਕਉ ਮਸਤਕਿ ਲਿਖਿਆ ਤਿਸੁ ਸਚੁ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਈ ॥੪॥੨॥੩॥
नानक जिस कउ मसतकि लिखिआ तिसु सचु परापति होई ॥४॥२॥३॥
Naanak jis ka▫o masṫak likʰi▫aa ṫis sach paraapaṫ ho▫ee. ||4||2||3||
O Nanak! He alone obtains the True Lord, who has such preordained destiny written upon his forehead. ||4||2||3||
|
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
सूही महला ३ ॥
Soohee mėhlaa 3.
Soohee, Third Mehl:
|
ਜੁਗ ਚਾਰੇ ਧਨ ਜੇ ਭਵੈ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੋਹਾਗੁ ਨ ਹੋਈ ਰਾਮ ॥
जुग चारे धन जे भवै बिनु सतिगुर सोहागु न होई राम ॥
Jug chaaré ḋʰan jé bʰavæ bin saṫgur sohaag na ho▫ee raam.
The soul-bride may wander throughout the four ages, but still, without the True Guru, she will not find her True Husband Lord.
|
