ਸੀਤਾ ਲਖਮਣੁ ਵਿਛੁੜਿ ਗਇਆ ॥
सीता लखमणु विछुड़ि गइआ ॥
Seeṫaa lakʰmaṇ vichʰuṛ ga▫i▫aa.
and separated from Sita and Lakhshman.
|
ਰੋਵੈ ਦਹਸਿਰੁ ਲੰਕ ਗਵਾਇ ॥
रोवै दहसिरु लंक गवाइ ॥
Rovæ ḋėhsir lank gavaa▫é.
The ten-headed Raawan wept when he lost Sri Lanka,
|
ਜਿਨਿ ਸੀਤਾ ਆਦੀ ਡਉਰੂ ਵਾਇ ॥
जिनि सीता आदी डउरू वाइ ॥
Jin seeṫaa aaḋee da▫uroo vaa▫é.
but he stole away Sita with the beat of his tambourine.
|
ਰੋਵਹਿ ਪਾਂਡਵ ਭਏ ਮਜੂਰ ॥
रोवहि पांडव भए मजूर ॥
Rovėh paaⁿdav bʰa▫é majoor.
The Paandavas were made slaves, and wept,
|
ਜਿਨ ਕੈ ਸੁਆਮੀ ਰਹਤ ਹਦੂਰਿ ॥
जिन कै सुआमी रहत हदूरि ॥
Jin kæ su▫aamee rahaṫ haḋoor.
but they once lived in the Presence of the Lord.
|
ਰੋਵੈ ਜਨਮੇਜਾ ਖੁਇ ਗਇਆ ॥
रोवै जनमेजा खुइ गइआ ॥
Rovæ janméjaa kʰu▫é ga▫i▫aa.
Janmayjaa wept that he had lost his way.
|
ਏਕੀ ਕਾਰਣਿ ਪਾਪੀ ਭਇਆ ॥
एकी कारणि पापी भइआ ॥
Ékee kaaraṇ paapee bʰa▫i▫aa.
One mistake, and he became a sinner.
|
ਰੋਵਹਿ ਸੇਖ ਮਸਾਇਕ ਪੀਰ ॥
रोवहि सेख मसाइक पीर ॥
Rovėh sékʰ masaa▫ik peer.
The Shaykhs, Pirs and spiritual teachers weep;
|
ਅੰਤਿ ਕਾਲਿ ਮਤੁ ਲਾਗੈ ਭੀੜ ॥
अंति कालि मतु लागै भीड़ ॥
Anṫ kaal maṫ laagæ bʰeeṛ.
at the very last instant, they suffer in agony.
|
ਰੋਵਹਿ ਰਾਜੇ ਕੰਨ ਪੜਾਇ ॥
रोवहि राजे कंन पड़ाइ ॥
Rovėh raajé kann paṛaa▫é.
The kings weep - their ears are cut;
|
ਘਰਿ ਘਰਿ ਮਾਗਹਿ ਭੀਖਿਆ ਜਾਇ ॥
घरि घरि मागहि भीखिआ जाइ ॥
Gʰar gʰar maagėh bʰeekʰi▫aa jaa▫é.
they go begging from house to house.
|
ਰੋਵਹਿ ਕਿਰਪਨ ਸੰਚਹਿ ਧਨੁ ਜਾਇ ॥
रोवहि किरपन संचहि धनु जाइ ॥
Rovėh kirpan saⁿchėh ḋʰan jaa▫é.
The miser weeps; he has to leave behind the wealth he has gathered.
|
ਪੰਡਿਤ ਰੋਵਹਿ ਗਿਆਨੁ ਗਵਾਇ ॥
पंडित रोवहि गिआनु गवाइ ॥
Pandiṫ rovėh gi▫aan gavaa▫é.
The Pandit, the religious scholar, weeps when his learning is gone.
|
ਬਾਲੀ ਰੋਵੈ ਨਾਹਿ ਭਤਾਰੁ ॥
बाली रोवै नाहि भतारु ॥
Baalee rovæ naahi bʰaṫaar.
The young woman weeps because she has no husband.
|
ਨਾਨਕ ਦੁਖੀਆ ਸਭੁ ਸੰਸਾਰੁ ॥
नानक दुखीआ सभु संसारु ॥
Naanak ḋukʰee▫aa sabʰ sansaar.
O Nanak! The whole world is suffering.
|
ਮੰਨੇ ਨਾਉ ਸੋਈ ਜਿਣਿ ਜਾਇ ॥
मंने नाउ सोई जिणि जाइ ॥
Manné naa▫o so▫ee jiṇ jaa▫é.
He alone is victorious, who believes in the Lord’s Name.
|
ਅਉਰੀ ਕਰਮ ਨ ਲੇਖੈ ਲਾਇ ॥੧॥
अउरी करम न लेखै लाइ ॥१॥
A▫uree karam na lékʰæ laa▫é. ||1||
No other action is of any account. ||1||
|
ਮਃ ੨ ॥
मः २ ॥
Mėhlaa 2.
Second Mehl:
|
ਜਪੁ ਤਪੁ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਮੰਨਿਐ ਅਵਰਿ ਕਾਰਾ ਸਭਿ ਬਾਦਿ ॥
जपु तपु सभु किछु मंनिऐ अवरि कारा सभि बादि ॥
Jap ṫap sabʰ kichʰ mani▫æ avar kaaraa sabʰ baaḋ.
Meditation, austerity and everything come through belief in the Lord’s Name. All other actions are useless.
|
ਨਾਨਕ ਮੰਨਿਆ ਮੰਨੀਐ ਬੁਝੀਐ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦਿ ॥੨॥
नानक मंनिआ मंनीऐ बुझीऐ गुर परसादि ॥२॥
Naanak mani▫aa mannee▫æ bujʰee▫æ gur parsaaḋ. ||2||
O Nanak! Believe in the One who is worth believing in. By Guru’s Grace, he is realized. ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛee.
Pauree:
|
ਕਾਇਆ ਹੰਸ ਧੁਰਿ ਮੇਲੁ ਕਰਤੈ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ॥
काइआ हंस धुरि मेलु करतै लिखि पाइआ ॥
Kaa▫i▫aa hans ḋʰur mél karṫæ likʰ paa▫i▫aa.
The union of the body and the soul-swan was preordained by the Creator Lord.
|
ਸਭ ਮਹਿ ਗੁਪਤੁ ਵਰਤਦਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰਗਟਾਇਆ ॥
सभ महि गुपतु वरतदा गुरमुखि प्रगटाइआ ॥
Sabʰ mėh gupaṫ varaṫḋaa gurmukʰ paragtaa▫i▫aa.
He is hidden, and yet pervading all. He is revealed to the Gurmukh.
|
ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਗੁਣ ਉਚਰੈ ਗੁਣ ਮਾਹਿ ਸਮਾਇਆ ॥
गुण गावै गुण उचरै गुण माहि समाइआ ॥
Guṇ gaavæ guṇ uchræ guṇ maahi samaa▫i▫aa.
Singing the Glorious Praises of the Lord, and chanting His Praises, one merges in His Glories.
|
ਸਚੀ ਬਾਣੀ ਸਚੁ ਹੈ ਸਚੁ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇਆ ॥
सची बाणी सचु है सचु मेलि मिलाइआ ॥
Sachee baṇee sach hæ sach mél milaa▫i▫aa.
True is the True Word of the Guru’s Bani. One unites in Union with the True Lord.
|
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਹੈ ਆਪੇ ਦੇਇ ਵਡਿਆਈ ॥੧੪॥
सभु किछु आपे आपि है आपे देइ वडिआई ॥१४॥
Sabʰ kichʰ aapé aap hæ aapé ḋé▫é vadi▫aa▫ee. ||14||
He Himself is everything; He Himself grants glorious greatness. ||14||
|
ਸਲੋਕ ਮਃ ੨ ॥
सलोक मः २ ॥
Salok mėhlaa 2.
Shalok, Second Mehl:
|
ਨਾਨਕ ਅੰਧਾ ਹੋਇ ਕੈ ਰਤਨਾ ਪਰਖਣ ਜਾਇ ॥
नानक अंधा होइ कै रतना परखण जाइ ॥
Naanak anḋʰaa ho▫é kæ raṫnaa parkʰaṇ jaa▫é.
O Nanak! The blind man may go to appraise the jewels,
|
ਰਤਨਾ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਈ ਆਵੈ ਆਪੁ ਲਖਾਇ ॥੧॥
रतना सार न जाणई आवै आपु लखाइ ॥१॥
Raṫnaa saar na jaaṇ▫ee aavæ aap lakʰaa▫é. ||1||
but he will not know their value; he will return home after exposing his ignorance. ||1||
|
ਮਃ ੨ ॥
मः २ ॥
Mėhlaa 2.
Second Mehl:
|
ਰਤਨਾ ਕੇਰੀ ਗੁਥਲੀ ਰਤਨੀ ਖੋਲੀ ਆਇ ॥
रतना केरी गुथली रतनी खोली आइ ॥
Raṫnaa kéree guṫʰlee raṫnee kʰolee aa▫é.
The Jeweler has come, and has opened up the bag of jewels.
|
ਵਖਰ ਤੈ ਵਣਜਾਰਿਆ ਦੁਹਾ ਰਹੀ ਸਮਾਇ ॥
वखर तै वणजारिआ दुहा रही समाइ ॥
vakʰar ṫæ vaṇjaari▫aa ḋuhaa rahee samaa▫é.
The merchandise and the merchant are merged together.
|
ਜਿਨ ਗੁਣੁ ਪਲੈ ਨਾਨਕਾ ਮਾਣਕ ਵਣਜਹਿ ਸੇਇ ॥
जिन गुणु पलै नानका माणक वणजहि सेइ ॥
Jin guṇ palæ naankaa maaṇak vaṇjahi sé▫é.
They alone purchase the gem, O Nanak! Who have virtue in their purse.
|
ਰਤਨਾ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਨੀ ਅੰਧੇ ਵਤਹਿ ਲੋਇ ॥੨॥
रतना सार न जाणनी अंधे वतहि लोइ ॥२॥
Raṫnaa saar na jaaṇnee anḋʰé vaṫėh lo▫é. ||2||
Those who do not appreciate the value of the jewels, wander like blind men in the world. ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛee.
Pauree:
|
ਨਉ ਦਰਵਾਜੇ ਕਾਇਆ ਕੋਟੁ ਹੈ ਦਸਵੈ ਗੁਪਤੁ ਰਖੀਜੈ ॥
नउ दरवाजे काइआ कोटु है दसवै गुपतु रखीजै ॥
Na▫o ḋarvaajé kaa▫i▫aa kot hæ ḋasvæ gupaṫ rakʰeejæ.
The fortress of the body has nine gates; the tenth gate is kept hidden.
|
ਬਜਰ ਕਪਾਟ ਨ ਖੁਲਨੀ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਖੁਲੀਜੈ ॥
बजर कपाट न खुलनी गुर सबदि खुलीजै ॥
Bajar kapaat na kʰulnee gur sabaḋ kʰuleejæ.
The rigid door is not open; only through the Word of the Guru’s Shabad can it be opened.
|
ਅਨਹਦ ਵਾਜੇ ਧੁਨਿ ਵਜਦੇ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸੁਣੀਜੈ ॥
अनहद वाजे धुनि वजदे गुर सबदि सुणीजै ॥
Anhaḋ vaajé ḋʰun vajḋé gur sabaḋ suṇeejæ.
The unstruck sound current resounds and vibrates there. The Word of the Guru’s Shabad is heard.
|
ਤਿਤੁ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਚਾਨਣਾ ਕਰਿ ਭਗਤਿ ਮਿਲੀਜੈ ॥
तितु घट अंतरि चानणा करि भगति मिलीजै ॥
Ṫiṫ gʰat anṫar chaanṇaa kar bʰagaṫ mileejæ.
Deep within the nucleus of the heart, the Divine Light shines forth. Through devotional worship, one meets the Lord.
|
ਸਭ ਮਹਿ ਏਕੁ ਵਰਤਦਾ ਜਿਨਿ ਆਪੇ ਰਚਨ ਰਚਾਈ ॥੧੫॥
सभ महि एकु वरतदा जिनि आपे रचन रचाई ॥१५॥
Sabʰ mėh ék varaṫḋaa jin aapé rachan rachaa▫ee. ||15||
The One Lord is pervading and permeating all. He Himself created the creation. ||15||
|
ਸਲੋਕ ਮਃ ੨ ॥
सलोक मः २ ॥
Salok mėhlaa 2.
Shalok, Second Mehl:
|
ਅੰਧੇ ਕੈ ਰਾਹਿ ਦਸਿਐ ਅੰਧਾ ਹੋਇ ਸੁ ਜਾਇ ॥
अंधे कै राहि दसिऐ अंधा होइ सु जाइ ॥
Anḋʰé kæ raahi ḋasi▫æ anḋʰaa ho▫é so jaa▫é.
He is truly blind, who follows the way shown by the blind man.
|
ਹੋਇ ਸੁਜਾਖਾ ਨਾਨਕਾ ਸੋ ਕਿਉ ਉਝੜਿ ਪਾਇ ॥
होइ सुजाखा नानका सो किउ उझड़ि पाइ ॥
Ho▫é sujaakʰaa naankaa so ki▫o ujʰaṛ paa▫é.
O Nanak! Why should the one who can see, get lost?
|
ਅੰਧੇ ਏਹਿ ਨ ਆਖੀਅਨਿ ਜਿਨ ਮੁਖਿ ਲੋਇਣ ਨਾਹਿ ॥
अंधे एहि न आखीअनि जिन मुखि लोइण नाहि ॥
Anḋʰé éhi na aakʰee▫an jin mukʰ lo▫iṇ naahi.
Do not call them blind, who have no eyes in their face.
|
ਅੰਧੇ ਸੇਈ ਨਾਨਕਾ ਖਸਮਹੁ ਘੁਥੇ ਜਾਹਿ ॥੧॥
अंधे सेई नानका खसमहु घुथे जाहि ॥१॥
Anḋʰé sé▫ee naankaa kʰasmahu gʰuṫʰé jaahi. ||1||
They alone are blind, O Nanak! Who wander away from their Lord and Master. ||1||
|
ਮਃ ੨ ॥
मः २ ॥
Mėhlaa 2.
Second Mehl:
|
ਸਾਹਿਬਿ ਅੰਧਾ ਜੋ ਕੀਆ ਕਰੇ ਸੁਜਾਖਾ ਹੋਇ ॥
साहिबि अंधा जो कीआ करे सुजाखा होइ ॥
Saahib anḋʰaa jo kee▫aa karé sujaakʰaa ho▫é.
One whom the Lord has made blind - the Lord can make him see again.
|
ਜੇਹਾ ਜਾਣੈ ਤੇਹੋ ਵਰਤੈ ਜੇ ਸਉ ਆਖੈ ਕੋਇ ॥
जेहा जाणै तेहो वरतै जे सउ आखै कोइ ॥
Jéhaa jaaṇæ ṫého varṫæ jé sa▫o aakʰæ ko▫é.
He acts only as he knows, although he may be spoken to a hundred times.
|
ਜਿਥੈ ਸੁ ਵਸਤੁ ਨ ਜਾਪਈ ਆਪੇ ਵਰਤਉ ਜਾਣਿ ॥
जिथै सु वसतु न जापई आपे वरतउ जाणि ॥
Jiṫʰæ so vasaṫ na jaap▫ee aapé varṫa▫o jaaṇ.
Where the real thing is not seen, self-conceit prevails there - know this well.
|
ਨਾਨਕ ਗਾਹਕੁ ਕਿਉ ਲਏ ਸਕੈ ਨ ਵਸਤੁ ਪਛਾਣਿ ॥੨॥
नानक गाहकु किउ लए सकै न वसतु पछाणि ॥२॥
Naanak gaahak ki▫o la▫é sakæ na vasaṫ pachʰaaṇ. ||2||
O Nanak! How can the purchaser purchase the real thing, if he cannot recognize it? ||2||
|
ਮਃ ੨ ॥
मः २ ॥
Mėhlaa 2.
Second Mehl:
|
ਸੋ ਕਿਉ ਅੰਧਾ ਆਖੀਐ ਜਿ ਹੁਕਮਹੁ ਅੰਧਾ ਹੋਇ ॥
सो किउ अंधा आखीऐ जि हुकमहु अंधा होइ ॥
So ki▫o anḋʰaa aakʰee▫æ jė hukmahu anḋʰaa ho▫é.
How can someone be called blind, if he was made blind by the Lord’s Command?
|
ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੁ ਨ ਬੁਝਈ ਅੰਧਾ ਕਹੀਐ ਸੋਇ ॥੩॥
नानक हुकमु न बुझई अंधा कहीऐ सोइ ॥३॥
Naanak hukam na bujʰ▫ee anḋʰaa kahee▫æ so▫é. ||3||
O Nanak! One who does not understand the Hukam of the Lord’s Command should be called blind. ||3||
|
